ارنست هرتسفلد یکی از نخستین کاوشگران آلمانی در تخت جمشید

هرتسفلد تحصیلات عالیه خود را در رشته معماری، باستانشناسی و تاریخ هنر در دانشگاه فنی برلین و مونیخ گذراند. به سبب علاقه بسیار زیادش به ایران، رساله دکترای خود را درباره بررسی باستان شناسی ایران و پاسارگاد نوشت.
اشتیاق او به باستان شناسی در ایران، زمینه ساز سفری طولانی به ایران و خاورمیانه شد. در سال 1905 به مدت دو سال به تخت جمشید، پاسارگاد، کردستان و لرستان رفت تا از نزدیک شکوه و عظمت آنها را نظاره کند. اما اوج فعالیت باستان شناسی و کاوشگری او در تخت جمشید، در سال 1931 بود که به مدت چهار سال به طول انجامید. در طی کاوشهای باستانشناسی او، حدود سی هزار لوح خشتی از زمان هخامنشیان را کشف کرد که از آن به عنوان حافظه تاریخی ایرانیان یاد کرد. این الواح امروزه در موسسه شرق شناسی نگه داری می شوند.
همچنین هرتسفلد فعالیتهای باستان شناسی فراوانی در سامرا و بین النهرین و مصر انجام داده است.
او پس از بازگشت از سفر خود به ایران، عراق، سوریه، مصر و ترکیه به انگلیس و آمریکا رفت و تا آخر عمرش در آنجا زندگی کرد.
هرتسفلد در سال ۱۹۲۰ کرسی استادی جغرافیای تاریخی مشرق زمین در دانشگاه برلین را به دست آورد و هم‌زمان به تدریس در رشته زبان‌شناسی شرق اشتغال یافت. وی مدت‌ها در ایران به مطالعه و تحقیق پرداخت و گزارشی جامع درباره تخت جمشید برای دولت ایران تهیه کرد. در جریان این کاوش‌ها آثار متعدد باستانی شامل ظروفِ حجاری، نقاشی و کتیبه‌های زیادی از زیر خاک بیرون آورده شد. در این میان هرچند تلاش‌های علمی هرتسفلد در شناسایی تمدن کهن مناطق مختلفِ شرق مثال‌زدنی است، اما نباید از نظر دور داشت که این امر زمینه‌های انتقال اشیاء عتیقه بسیاری به موزه‌های غرب را فراهم آورد.