روزنامه شرق پنجشنبه ۲۰ آذر ۱۳۸۲ - ۱۶ شوال ۱۴۲۴ - ۱۱ دسامبر ۲۰۰۳

ترجمه سهیلا قاسمی: بریتانیا پس از گذشت سال ها از بازپس گیری مجمع الجزایر مالویناس توسط نیروهایش، سرانجام به طور علنی اعلام کرد که آنچه مقامات آرژانتینی از مدت ها پیش نسبت به آن تردید داشتند و برخی کارشناسان آن را تایید می کردند صحت دارد. در این میان نستور کرچنر، رئیس جمهور آرژانتین خواستار معذرت خواهی آنها شده است.

سلاح های هسته ای برای کشورهایی که آن را در اختیار دارند یا وسیله ای نابود کننده است یا اینکه در برنامه استراتژیکی آنها قرار گرفته و سلاحی قابل استفاده برای نبردهای کلاسیک است و در کنار سایر ابزارهای قراردادی به کار گرفته می شود. روز جمعه ۵ دسامبر بریتانیا به طور غیر مستقیم به فرضیه دوم جان داد، چرا که برای اولین بار پذیرفت چنین سلاح هایی در گوشه ناوهایی که در سال ۱۹۸۲ برای فتح مالویناس (فالکلند) جزایری که آرژانتین به تملک خود در آورده بود گسیل داشته شده بودند وجود داشتند.

سخنگوی وزیر دفاع انگلیس در این باره گفت: «ما تایید می کنیم که طی لشکر کشی به فالکلند مقداری سلاح هسته ای توسط نیروهای مداخله گر به آنجا منتقل شده و سپس به دلیل مسائل امنیتی و رعایت الزامات خانه به خانه حمل شده است.»به اعتقاد وزیر، وجود سلاح های هسته ای در واحدهای نیروی دریایی سلطنتی در سال های دهه ۱۹۸۰ هیچ استنثایی نداشت. البته این روند در سال ۱۹۹۳ متوقف شد. سخنگوی او می گوید: «ما در سال ۱۹۸۲ گفتیم که مسئله استفاده یا تهدید به استفاده از سلاح های هسته ای در این جنگ مطرح نبود.»سلاح های هسته ای که نیروهای بریتانیایی با خود به مالویناس برده بودند از نوع WE 177 بود که برای نابود کردن زیردریایی به کار می رفت. مقامات بریتانیایی تایید می کنند که وجود این سلاح ها تعمدی نبوده اند، بلکه از قبل در ناوگان ها قرار داشته اند و تخلیه آنها نیز ۳۶ ساعت وقت می برده است. به گفته لندن اگر قبل از عزیمت ناوها این کار صورت می گرفت گسیل نیرو به مالویناس با تاخیر بسیار مواجه می شد.

اما این توضیح، تحلیلگران را متحیر کرده است: تاخیر یک و نیم روزه چیز زیادی از روند امور را تغییر نمی داده است.امکان وجود زباله های رادیواکتیو در اقیانوس روزنامه انگلیسی «گاردین» معتقد است که هفت مخزنی که در درونشان این سلاح ها قرار گرفته بودند به احتمال زیاد به شیوه های مختلف و طی بازگشت ناوها به بریتانیا سر به نیست شده اند و به احتمال زیاد این کار در یکی از ماه های آ وریل، مه یا ژوئن سال ۱۹۸۲ صورت گرفته است.هفته گذشته خوزه پامپورو، وزیر دفاع آرژانتین اعلام کرد که بوئنوس آیرس بیانیه ای از سوی مقامات بریتانیایی دریافت کرده است که ذهن آنها را به شدت به خود مشغول داشته و تایید می کند که در ناوهای فرستاده شده به مالویناس سلاح هسته ای وجود داشته است. «بریتانیا برای نخستین بار این تردید قدیمی آرژانتینی ها را تایید کرد. پیش از این هرگز رسماً چنین اعترافی صورت نگرفته بود.»نستور کرچنر، رئیس جمهور آرژانتین روز بعد به انگلیسی ها گفت که به خاطر این عمل «وحشتناک» باید معذرت خواهی کنند. کرچنر به روزنامه نگاران همراه خود که در دیدار او با ژنرال پیو در استان پامپا، واقع در ۶۵۰ کیلومتری بوئنوس آیرس حضور داشتند گفت: « این کار وحشتناک و تاسف آور بود. بریتانیا نباید به هیچ وجه حاکمیت مالویناس را این چنین غصب می کرد... من تنها خواهان حقوق آ رژانتینی ها هستم و امیدوارم تونی بلر، نخست وزیر انگلستان، این مسئله را درک کند و به خواست ما گوش فرا دهد.» کرچنر در ادامه افزود : «آرژانتین توقع دارد که انگلستان آن قدر بزرگواری داشته باشد که از مردم آرژانتین در حد لزوم معذرت خواهی کند.»کرچنر ضمن بیان این مطالب افزود که خودش هنوز در شرایطی نیست که شخصاً با بلر در مورد این مسئله به مذاکره بنشیند، اما بوئنوس آیرس تضمین خواست که هیچ سلاح هسته ای توسط نیروهای بریتانیایی در آتلانتیک جنوبی، کشتی هایی که روی آب ها شناورند یا در اعماق دریاها جا نمانده باشد.با وجود این، هنوز مسائل بسیاری باقی مانده است. از جمله این مسائل احتمال وجود چنین سلاح هایی در منطقه ممنوع دریایی و هوایی است که در آن دوران بریتانیا در اطراف جزایر مالویناس قانون منع ورود به آن را وضع کرده بود. یا اینکه احتمال وجود آنها در ناو محافظ بریتانیایی شفیلد که با موشک آرژانتینی هدف قرار گرفت و روز ۴ مه ۱۹۸۲ کاملاً تخلیه شد. این ناو هم اکنون در ۸۰ کیلومتری غرب مجمع الجزایر قرار دارد.خوزه پامپورو اعلام کرد که بوئنوس آیرس توضیحات تکمیلی را از لندن خواهد خواست تا مشخص شود آیا زباله های رادیواکتیوی در آتلانتیک جنوبی وجود دارد یا خیر. وی اضافه کرد که برای آرژانتین «این مسئله موقعیتی بسیار خطرناک است.»

رژیم نظامی آ رژانتین در سال ۱۹۸۲ سعی کرده بود که با حداکثر قدرت مالویناس، جزایر متروک آتلانتیک جنوبی که بریتانیا از سال ۱۸۳۳ آنها را به اشغال خود درآورده بود و بوئنوس آیرس نیز ادعای مالکیت شان را می کرد مسترد کند. جنگ ۷۴ روزه ای که پس از آن آغاز شد به بهای زندگی ۶۴۸ نظامی آرژانتینی و ۲۵۵ بریتانیایی تمام شد. شکست نظام آرژانتین در نهایت منجر به فروپاشی دیکتاتوری در سال های بعد شد.

منبع: لوموند