حبیب الله خان موقرالسلطنه در سال ۱۲۳۵ هجری شمسی در تهران متولد شد. او فرزند عبدالله خان ناظم السلطنه، از رجال دوره قاجار بود. حبیب الله خان در ابتدا از غلام بچه‌های اندرونی ناصرالدین شاه بود و در طول زمان به مناصب مختلفی از جمله پیشخدمت باشی، قوللر آقاسی باشی و کشیکچی باشی رسید. او همچنین با شکوه الدوله، دختر مظفرالدین شاه، ازدواج کرد.
در اواخر سلطنت مظفرالدین شاه، حبیب الله خان به مخالفت با شیوه حکومت شاه پرداخت و مورد غضب او قرار گرفت. پس از فرار مظفرالدین شاه به اروپا در سال ۱۲۸۷ هجری شمسی، محمدعلی میرزا به عنوان نایب السلطنه منصوب شد. محمدعلی میرزا که از مخالفان مشروطه بود، دستور داد حبیب الله خان را دستگیر کنند و طلاق زنش را بگیرند.
طلاق شکوه الدوله از حبیب الله خان، به دلیل مخالفت او با مشروطه، اقدامی غیرقانونی و غیرشرعی بود. شیخ فضل الله نوری، تنها روحانی حاضر شد که این طلاق را جاری کند.
حبیب الله خان پس از طلاق از شکوه الدوله، به اروپا رفت و به مخالفت با مشروطه ادامه داد. در سال ۱۲۸۸ هجری شمسی، او به تهران بازگشت و به همراه دیگر مخالفان مشروطه، دستگیر شد. حبیب الله خان در دادگاه نظامی محکوم به اعدام شد و در میدان توپخانه تهران به دار آویخته شد.
حبیب الله خان موقرالسلطنه یکی از چهره‌های مهم تاریخ ایران در دوره مشروطه است. او یکی از مخالفان سرسخت مشروطه بود و اعدام او نقطه عطفی در تاریخ مشروطه ایران محسوب می‌شود.
اهمیت تاریخی اعدام حبیب الله خان موقرالسلطنه
اعدام حبیب الله خان موقرالسلطنه از چند جهت اهمیت تاریخی دارد:

این اعدام نشان داد که مخالفان مشروطه، حتی اگر از خاندان سلطنتی باشند، با مجازات سختی مواجه خواهند شد.
این اعدام باعث شد که مخالفان مشروطه، از اقدامات خود دست بردارند و به نفع مشروطه اقدام کنند.
این اعدام باعث شد که مشروطه در ایران تثبیت شود و پایه‌های حکومت مشروطه در ایران محکم‌تر شود.