دوشنبه 4 تیر ,1375 24 ژوئن ,1996 سال چهارم , شماره 1001

خمیازه های طولانی کارگران جویای کار مردم همدان را به ستوه آورده
است.
شهروندان همدانی و رهگذرانی که از میدان بزرگ و مرکزی شهر همدان
(میدان امام ره) می گذرند همه روزه نظاره گر صحنه هایی هستند که
سالهاست به دیدن آن عادت کرده اند و تقریبا پذیرفته اند که برای حل
این مشکل بزرگ راه حل اصولی و منطقی وجود ندارد.
موضوع از این قرار است که سالهای متمادی است در حد فاصل خیابانهای
شهدا و تختی و نیز حدود 50 متر از ابتدای این خیابان ها از شروع روز
تا حوالی ظهر به میعادگاه و محل تجمع بیکاران, کارگران فصلی و
جویندگان کار تبدیل شده است و مسئولان امور شهر ظاهرا تاکنون موفق
به پیدا کردن راه علاج این مشکل نشده اند.
حضور طولانی و گسترده هزاران کارگر و جوینده کار با هیاتی ناموزون
در حالی که بیلی بر دوش, کلنگی آویزان بر شانه و غربال های گچ و خاک
برپشت دارند زیبنده پنجمین شهر تاریخی فرهنگی کشور که بر اساس
اظهارات استاندار همدان روزگاری پذیرای 2 میلیون و 200 هزار
ایرانگرد و جهانگرد داخلی و خارجی بوده, نیست و به نمایش درآمدن هر
روزه این بازار مکاره در مرکز شهر که 6 خیابان اصلی از آن منشعب
می شود, سیمای شهر توریستی, فرهنگی همدان را مخدوش و نازیبا می کند.
در میان این اجتماع ناهمگون گاه کارگران پیر و معلولی دیده می شوند
که تاب ایستادن های طولانی را ندارند و در کنار ابزار کار خود دراز
کشیده و بعضابه خواب می روند.
خوب است مسئولان شهری محلی را در اطراف شهرمشخص کنند و برای اقامت
و انتظار طولانی کارگران جویای کار امکانات ابتدایی مورد نیاز را
فراهم سازند تا کارفرمایان نیز با سهولت بیشتری کارگران مورد نظر
خود را انتخاب کنند.
همینطور دستگاههای ذیربط می توانند برای کارگران کارتهای شناسایی
ویژه ای صادر کنند تا کارفرمایان باآسودگی خیال از وجود آنها استفاده
کنند و در صورت بروز مشکل, شناسایی کارگران و محل اقامت آنها
امکانپذیر باشد.
به هر حال حضور متراکم چنین افرادی در مرکز شهر برای دریافت نان
زیبنده نیست و تجمع هزاران تن کارگر بیکار با وضعیتی که همگان ناظر
و شاهد آن هستند بیشتر به اعتبار و حیثیت ملی و توریستی شهر لطمه
وارد می کند.
یاری