عکس از صادق میری

کنیسه حاداش، که با نام‌های کنیسه حکیم آشر و کنیسه نو نیز شناخته می‌شود، یکی از کنیسه‌های محله عودلاجان تهران است که در اواخر دوره قاجار بنا شده است. این کنیسه به عنوان میراثی ارزشمند از هنر و تاریخ یهودیان در ایران، گویای ذوق و ظرافت معماری آن دوران است.

پیشینه‌ای غنی:

• احداث کنیسه حاداش به دوره قاجار باز می‌گردد و قدمت آن به حدود 150 سال پیش می‌رسد.
• این کنیسه در محله عودلاجان، یکی از قدیمی‌ترین محله‌های تهران واقع شده که به دلیل بافت تاریخی و تنوع فرهنگی خود شناخته شده است.
• در گذشته، کنیسه حاداش محل زندگی مهاجران افغانی و مهاجران جنگ تحمیلی بوده است.

معماری چشم‌نواز:

• از ویژگی‌های بارز کنیسه حاداش می‌توان به تزئینات گچ‌بری نفیس آن به سبک عراقی اشاره کرد.
• این گچ‌بری‌ها با نقوش هندسی و اسلیمی، جلوه‌ای منحصر به فرد به فضای داخلی کنیسه بخشیده و ظرافت هنر ایرانی را به نمایش می‌گذارند.
• علاوه بر این، کنیسه حاداش دارای طاق‌ها و گنبدهای آجری زیبایی است که بر شکوه و عظمت آن می‌افزایند.

نقشی در هویت محله:

• کنیسه حاداش نه تنها به عنوان یک مکان مذهبی، نقشی مهم در هویت و فرهنگ محله عودلاجان ایفا می‌کند، بلکه جاذبه‌ای تاریخی و گردشگری نیز به شمار می‌رود.
• حضور این کنیسه در کنار سایر اماکن مذهبی و تاریخی این محله، عودلاجان را به منطقه‌ای غنی از تنوع فرهنگی تبدیل کرده است.

کنیسه حاداش یادآور تاریخ و فرهنگ یهودیان در ایران است و یکی از گنجینه‌های ارزشمند میراث فرهنگی کشور محسوب می‌شود.