جزیره صیر ابونعیر، که همچنین به نام‌های آریانا یا آریایی شناخته می‌شود، جزیره‌ای است واقع در خلیج فارس، در حدود ۱۵۰ کیلومتری جنوب جزیره کیش و متعلق به امارت شارجه در امارات متحده عربی. این جزیره با مساحت ۱۳ کیلومتر مربع (۵ مایل مربع) و طول ۴.۲۵ کیلومتر (۲.۶۴۱ مایل) و عرض ۴ کیلومتر (۲.۵ مایل)، در منطقه‌ای استراتژیک و غنی از منابع طبیعی قرار دارد.

ویژگی‌های جغرافیایی و زمین‌شناسی

جزیره صیر ابونعیر به شکل تقریباً گرد است و در بخش شرقی آن یک بیرون‌زدگی به طول یک کیلومتر وجود دارد. ساختار زمین‌شناسی آن به دوره زمین‌شناسی کامبرین بازمی‌گردد و به صورت یک گنبد نمکین از لایه‌های سنگی جوان‌تر بیرون زده است. سطح جزیره بیشتر از سنگ‌های تبخیرشونده، سنگ‌های آتشین و شن‌های کهربا پوشانده شده است. این ویژگی‌ها سبب شده‌اند که جزیره در فهرست مناطق حفاظت‌شده قرار گیرد.

وضعیت حقوقی و مالکیت

جزیره صیر ابونعیر در کنوانسیون رامسر به عنوان یک منطقه حفاظت‌شده شناخته شده و اداره آن تحت نظارت دولت شارجه انجام می‌شود. در سال ۲۰۱۲، این جزیره در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت. مالکیت این جزیره همواره موضوع مناقشه میان ایران و امارات بوده است. ایران بر اساس اسناد تاریخی و حقوقی، مالکیت این جزیره را به رسمیت می‌شناسد و از آن زمان تا کنون تلاش‌هایی را برای استرداد آن از طریق مجامع بین‌المللی انجام داده است. در همین راستا، مسعود گودرزی، عضو وقت کمیسیون امنیت ملی مجلس در سال ۱۳۹۵ اعلام کرد که «مالکیت ایران بر جزایر آریانا و زرکوه طبق اسناد حقوقی مشخص است.»

اقتصاد و استفاده‌های صنعتی

جزیره صیر ابونعیر جمعیت بومی ندارد، اما برخی از کارکنان تأسیسات نفتی جزیره در آن سکونت دارند. این جزیره بخش از محدوده نفتی تحت کنترل شرکت کرسنت پترولیوم است که منابع نفتی آن را استخراج و بهره‌برداری می‌کند. به علاوه، یک فرودگاه کوچک در جنوب شرقی جزیره برای انتقال کارکنان و تأسیسات وجود دارد.

جاذبه‌های گردشگری و محیط‌زیست

جزیره صیر ابونعیر، با توجه به موقعیت خاص آن و داشتن اکوسیستم‌های بکر، می‌تواند به عنوان مقصدی برای مطالعات زیست‌محیطی و گردشگری طبیعی شناخته شود. با این حال، به دلیل وضعیت حقوقی و حفاظت‌گرا بودن آن، امکان گردشگری عمومی در آن محدود است.

نتیجه‌گیری

جزیره صیر ابونعیر نه تنها از نظر جغرافیایی و محیط‌زیستی اهمیت دارد بلکه به دلیل مناقشات تاریخی و حقوقی میان ایران و امارات، همچنان به عنوان یک نقطه حساس در سیاست‌های منطقه‌ای باقی مانده است. این جزیره به عنوان یک منطقه حفاظت‌شده در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد و نیازمند حفظ و مراقبت‌های بیشتری است تا از تخریب منابع طبیعی و آسیب به اکوسیستم‌های آن جلوگیری شود.