“پاچنار”، به عنوان یکی از محله‌های قدیمی تهران، دارای بازاری به همین نام است که در آن لوازم مختلفی از جمله ابزار دوخت کیف و کفش به فروش می‌رسد. یکی از ساکنان سابق محله پاچنار، به نام ابوذر چهل امیرانی، علت نامگذاری این بخش از تهران را به وجود چند درخت چنار در این منطقه مربوط می‌داند. او افزوده است که این درختان بزرگ به گونه‌ای بودند که به عنوان نقطه مرجع برای پیدا کردن محله توسط ساکنان خدمت می‌کردند.

علی عبداللهی توضیح می‌دهد که با گذر زمان، این منطقه با نام پاچنار شناخته شد و جوی‌های آب همگی روان بودند و مردم معمولاً زیر پای درختان چنار فروش و خرید انجام می‌دادند. همچنین، نهرها از دو طرف کوچه جریان داشتند و اهالی برای نوشیدن و شست‌وشو از آب آن‌ها استفاده می‌کردند.

سعید خسروی اظهار داشت که در دهه ۵۰ خشکی نهرها به دلیل کمبود آب باعث خشک شدن چنارها شد و برخی معتقد بودند که مسیر آب‌های زیرزمینی به دلیل حفاری‌های مترو تغییر کرده و این هم به خشکی درختان موجب شده است.

نصرالله حدادی، یک تهران‌شناس، درباره نامگذاری کوچه‌ها اعلام کرد که بر اساس ویژگی‌های ظاهری آن‌ها انتخاب می‌شد و نام کوچه پاچنار نیز به دلیل وجود درختان چنار تنومند در آن منطقه، انتخاب شده بود.

حدادی اظهار کرد که به دلیل ساخت‌وسازهای دوره پهلوی، چنارها از بین رفته و فعالیت‌هایی مانند حفاری‌ها برای پروژه‌های ساختمانی منجر به خشک شدن آن‌ها شده است. این تغییرات منجر به بسته شدن قنات‌ها و شدت بی‌آبی چنارها شد که در نتیجه، این ارمغان‌های طبیعی بزرگ ناپدید شدند.