ممدریش، نخستین کسی بود که در تهران به معنای واقعی کلمه بستنی درست کرد و نام خود را در تاریخچه این خوراکی محبوب ثبت کرد. پیش از او، مردم از هوسانه‌هایی مانند «رویخی» استفاده می‌کردند که ترکیبی از نشاسته پخته و گلاب بود و در بشقاب‌های مسی با شیره سرو می‌شد. اما ممدریش با اضافه کردن خامه به بستنی و استفاده از روش‌های خاص، این خوراکی را به شکل مدرن‌تری درآورد و به محبوبیت زیادی دست یافت.

طرز تهیه بستنی ممدریش

ممدریش خامه را به دور قالب می‌مالید و آنقدر قالب را می‌گرداند تا خامه سفت شود. سپس خامه سفت‌شده را می‌برید و داخل بستنی‌ای می‌ریخت که در حال زدن و بستن بود. این روش، بستنی او را خاص و منحصربه‌فرد می‌کرد.

شعر و شهرت ممدریش

ممدریش که قدی کوتاه، شکمی بزرگ و ریشی بلند و دوشاخه داشت، با چرخ دوره‌گرد خود بستنی می‌فروخت. او به قدری معروف شده بود که برایش تصنیفی ساخته بودند:

ز تهرون تا به قلهک تا به تجریش
عجب بستنی داره، ممدریش!

این شعر، نشان‌دهنده محبوبیت و شهرت او در میان مردم بود.

از ممدریش تا اکبرمشدی

ممدریش بعدها دکان کوچکی در خیابان ری، سر بازارچه نایب‌السلطنه خرید و کار خود را ادامه داد. اما او فرزندی نداشت و دکانش را به خواهرزاده‌اش، اکبرمشدی، واگذار کرد. اکبرمشدی با استعداد فوق‌العاده‌ای که داشت، کسب‌وکار بستنی‌سازی را توسعه داد و بستنی‌های او به کیفیت بالاتری رسیدند.

اکبرمشدی در تهران و ایران به شهرت زیادی دست یافت و دکان‌های زیادی به نام او باز شد. با این حال، او هر سال آگهی می‌داد که «اکبرمشدی شعبه دیگری ندارد»، اما این هشدارها بی‌فایده بود.

راز بستنی اکبرمشدی

اکبرمشدی از شیر گوسفند برای تهیه بستنی استفاده می‌کرد و راز ساخت بستنی‌اش را به کسی نمی‌گفت. او در دکان خود ثعلب را به بستنی اضافه می‌کرد و کلید دکان را به کسی نمی‌داد. حتی شاگرد او، عبدالله، پس از مرگ اکبرمشدی نتوانست این کار را ادامه دهد، چراکه از طرز تهیه ثعلب بی‌خبر بود.

ییلاق و تأمین مواد اولیه

اکبرمشدی در تابستان‌ها از ییلاق‌های اطراف تهران مانند لالون و زاگون شیر گوسفند تهیه می‌کرد. او همچنین برف کوهستان‌های این مناطق را از اهالی می‌خرید و با قاطر و الاغ به تهران منتقل می‌کرد. این برف‌ها نقش مهمی در تهیه بستنی‌های او داشتند.

نتیجه‌گیری؛ ممدریش و آغاز یک تاریخ خوشمزه

ممدریش با خلاقیت و نوآوری خود، بستنی را به یکی از خوراکی‌های محبوب در تهران تبدیل کرد. او نه‌تنها پایه‌گذار بستنی‌سازی در ایران بود، بلکه با واگذاری دکان خود به اکبرمشدی، راه را برای توسعه این صنعت باز کرد. نام او و اکبرمشدی همچنان در تاریخچه خوراکی‌های ایران زنده است و یادآور روزهایی است که بستنی، با دست و عشق ساخته می‌شد.

همشهری آنلاین