روزنامه همشهری پنجشنبه 11 مرداد ,1375 1 آگوست ,1996 سال چهارم , شماره 1032 
در رهگذرهای معطر عشق, در کناره جوبارهای زلال ایمان, با عبایی از
نور و رهایی و با آواز پر جبریل, گوشها را نوازش می داد. ملکوت ,
صحنه های الهی و ناپیدای خود را بازگشوده بود و گروه گروه آدمیان به
تماشای قدسیان از یاد رفته آمدند. باری پیامبر زاده شد و گیتی غبار
خستگی را به دیدارش از تن زدود. . .
دستها را باز کنیم و گلوی تشنه را به این زلال خروشان تازه کنیم
آنکه جانها می جستندش ازراه رسید, راه باز کنید, آر ام گیرید و
عبورش را بر مخمل نازک دلها نظاره کنید. محمد (ص) همچون ستاره ای
نجات بخش, آخرین سرود توحید را در الواح مکتوب آیات و سور به دست
گرفته, به جان آمدگان از ظلمت و پریشانی را فرا می خواند: انی بعثت
لاتمم مکارم الاخلاق و. . . هان من برانگیخته شدم تا فرزانگیهای روحی
انسان را به دریاهای کمال رسانم, هان, انسان رهیده از معشوق را,
نشانه های بسیار از جنس بشارت آورده ام, حدیث صلح وبرادری و فلاح و
ایمان و امید را در سطرسطر سوره های عاشقانه خداوندی نثار انسانها
می کنم. . .
روز, روز میلاد است, روزبشارت, روز پیچیدن زلف رب در شب هو, روز
پایان همه شبها, روز آغاز سرمستانه گل در مسیر شیفتگی های بی پایان
آدمی, روز بشارت و میلاد, میلادنبی, میلاد امام. . . میلاد حبیبان
محبوب حقیقت, رسول گرامی اسلام حضرت محمد (ص) و ششمین ستاره آسمان
امامت, امام جعفر صادق (ع) بر همه عاشقان آزادگی و بندگان پروردگار
مبارک باد.