نیمه شعبان سالروز میلاد مولود مبارکی است که در مکتب تشیع حضرت صاحب‌العصر یا امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) نامیده می‌شود. شخصی که موعود تمامی امم گذشته، «ولی کائنات» و «واسطه فیض میان خالق و مخلوق» است. در این روز خجسته ایران اسلامی که اکثریت جمعیت آن را شیعیان تشکیل می‌دهند با آذین‌بندی کوچه و خیابان غرق در شادی و شور می‌شود تا به جهانیان این پیام را برساند که شیعه منتظر حجتی الهی است که با آمدنش جهان را از قسط و عدل پر خواهد کرد و بساط ظلم و جور را برخواهد چید.
با تصمیم شورای فرهنگ عمومی از امسال این روز با تجلیل از کارکنان بی‌نام و نشان وزارت اطلاعات که در ادبیات مردم ما به سربازان گمنام امام زمان مشهورند عجین شده است و این روز خجسته بهانه‌ای است تا ذره‌ای از خدمات این مجاهدان فی سبیل‌الله را ارج نهیم.
ضرورت اطلاعات در دنیای امروز به گونه‌ای است که باید قدرتمندترین کشورها را ملت‌هایی دانست که از قدرت اطلاعاتی بالاتری برخوردارند و قدرت نظامی در رده بعدی قرار خواهد گرفت چراکه این «قدرت و اشراف اطلاعاتی» است که «استرات‍ژی» یک حکومت را در برخورد با بحران‌ها و فراز و نشیب‌های مهم داخلی و خارجی مشخص می‌سازد و باعث می‌شود کشورها در برخورد با وقایع و حوادث گوناگون با چشمانی باز وارد صحنه شوند و فریب صحنه‌آرایی دشمنان را نخورند.
بر این اساس از اولین روزهای تشکیل نظام مقدس جمهوری اسلامی و پس از آنکه سازمان عریض و طویل و در عین حال مخوف ساواک از هم پاشیده شد، ضرورت ایجاد نهادی اطلاعاتی هم‌راستا با رسالت خطیر انقلاب احساس می‌شد. در اوایل، این مأموریت توسط سپاه و کمیته انجام می‌گرفت تا اینکه با پیچیده‌تر شدن مأموریت‌ها، ضرورت ایجاد نهادی مستقل در این باره احساس شد و در مردادماه سال 63 با مصوبه مجلس، تشکیل وزارت اطلاعات به تصویب رسید.
این وزارت با نیروهای انقلابی، مؤمن و ولایتمدار خود طی قریب به 30 سال تشکیل این نهاد مبارک مأموریت‌هایی را با موفقیت به پایان برده که بزرگ‌ترین سازمان‌های اطلاعاتی دنیا همچون سیا، ام‌آی 6، موساد و غیره از انجام آن عاجز مانده‌اند.
بسیاری از ترفندهایی که دشمنان این مرز و بوم برای نفوذ در ارکان نظام ما طراحی کرده و برای به نتیجه‌رسیدن آنها سرمایه‌گذاری هنگفتی کرده بودند با رصد دقیق کارکنان و مأموران جان بر کف وزارت اطلاعات «ابتر» مانده و در نطفه خفه شده است. چه بسیار جاسوسانی که با نقاب‌های مزورانه به داخل گسیل شده‌اند اما قبل از آنکه موفق شوند مأموریت خود را به سرانجام برسانند، توسط این مجاهدان شناسایی شدند و به چنگال قانون افتادند.
شناسایی عوامل پشت پرده فتنه 88 و رو کردن دست آنها برای مردم، عملیات بسیار پیچیده دستگیری «عبدالمالک ریگی» سردسته گروهک تروریستی «جندالشیطان» که مورد حمایت قدرت‌های بزرگ بود، انجام پروژه «الماس فریب» و نفوذ در میان ضدانقلاب خارج‌نشین و ایجاد ضربه مهلک به این جریانات که هنوز هم در بهت این عملیات بسر می‌برند تا آنجا که طی یک‌ماه گذشته هر کدام دیگری را به نفوذی وزارت اطلاعات ایران متهم می‌کند و امنیت روانی از آنان سلب شده است بخش کوچکی از موفقیت‌های اخیر وزارت اطلاعات است که نه تنها مورد تحسین مردم ایران واقع شده بلکه دشمنان این سرزمین نیز ناخواسته به این قدرت و توانایی اعتراف می‌کنند.
خصوصیت کار نیروهای وزارت اطلاعات در این است که در گمنامی محض بسر می‌برند. آنان بدون وارد شدن در احزاب و گروه‌ها و هواداری از جریانات سیاسی تنها مصلحت نظام و انقلاب را مد نظر قرار داده و در این راه گوش به فرمان ولایت امر، ضربه زنندگان به نظام و کشور در هر لباسی را رسوا می‌کنند. آنان در میان مردم زندگی می‌کنند اما کمتر کسی است که بداند این افراد چه خدمتی به نظام می‌کنند. کارکنان وزارت اطلاعات حتی در میان اقوام خویش نیز غریب و گمنامند و کمتر کسی از کار و خدمات آنان با‌خبر است از این رو امام راحل این مجاهدان راه خدا را «سربازان گمنام امام زمان» نامید و جانشین خلف ایشان نیز آنان را «مجاهدان خاموش» لقب نهاد.
سختی کار سربازان گمنام امام زمان در این است که باید در همه عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی اقتصادی، به گونه‌ای «امنیت» را حفظ کنند که «احساس امنیت» جامعه مورد خدشه قرار نگیرد و از این رو سختی کار دوچندان می‌شود.
هر چند به دلیل شرایط حساس کاری این عزیزان بسیاری از خدماتشان به مردم و میهن حتی قابل ذکر نیز نیست و تنها «اجراخروی» است که می‌تواند پاداش تلاش‌های خستگی‌ناپذیر آنان باشد اما وظیفه و رسالت ماست از آنان که نمی‌شناسیم‌شان اما آثار پربرکت حضور آنان در جامعه را حس می‌کنیم، تقدیری درخور زحماتشان داشته باشیم.

منبع: / روزنامه / جوان ۱۳۹۰/۴/۲۷
نویسنده : حبیب ترکاشوند