صف طولانی برای خرید دستمال توالت، لهستان دهه 1980.
با طلوع دهه 1980، لهستان کمونیست خود را در دام یک بحران اقتصادی گرفت.
سیستم برنامه ریزی مرکزی، در حالی که هدف آن تضمین توزیع عادلانه بود، مملو از ناکارآمدی و سوء مدیریت بود.
بدهی های خارجی مارپیچی، زیرساخت های صنعتی منسوخ، و تخصیص بی رویه منابع به کمبود شدید کالاهای اساسی که در تمام جنبه های جامعه طنین انداز شد به اوج خود رسید.
در پاسخ به کمبودهای فزاینده، دولت لهستان مکانیزم جیره بندی را برای تنظیم توزیع کالاهای حیاتی ایجاد کرد.
کارت‌های جیره‌بندی به‌عنوان نماد نمادین این سیستم ظاهر شدند، که مظهر تلاش دولت برای حفظ ظاهر نظم در میان هرج و مرج بود.
به شهروندان سهمیه هایی برای کالاهای اساسی مانند نان، گوشت، شکر و روغن اختصاص داده شد که هر کارت سهمیه هم به عنوان راه نجات و هم یادآور کمبود بود.
نظر شما