روزنامه شرق، سه شنبه ۱۸ آذر ۱۳۸۲ - ۱۵ شوال ۱۴۲۴ - ۹ دسامبر ۲۰۰۳

ترجمه بهمن دارالشفایی : از این به بعد همه ما باید هنگام سوار شدن به هواپیما، نام مان برای بودن یا نبودن در لیست مظنونین عملیات تروریستی کنترل شود. در حقیقت همان طور که ال گور اشاره کرده، اگر ما از لیست های اطلاعاتی موجودمان در سال ۲۰۰۱ استفاده کرده بودیم، فاجعه ۱۱ سپتامبر اتفاق نمی افتاد. (نام تعدادی از هواپیما رباها در لیست های امنیتی وجود داشت و آنها با اسم های واقعی شان بلیت خریده بودند) موضوعی که تعجب آورتر است این است که دولت بوش هنوز تعداد زیادی لیست مختلف موجود را با هم ادغام نکرده است. لیست هایی که به وسیله سازمان های امنیتی و اطلاعاتی مختلف حکومت (وزارت خارجه، سازمان سیا، اف بی آی و…) تهیه شده است. به نظر می رسد انجام کاری که می توانست جلوی وقوع ۱۱ سپتامبر را بگیرد، اولویت دولت نیست و البته یکی کردن این لیست ها کار مشکلی است!در این شرایط پنتاگون و وزارت امنیت داخلی به جای اینکه لیست های بی نظم موجود را سر و سامان دهند می خواستند یک لیست به آن اضافه کنند. این سازمان ها در حال اجرای برنامه ای هستند که در مورد میلیون ها نفری که بلیت هواپیما می خرند، اجرا می شود.بر طبق این برنامه، هر مسافری که بلیت بخرد، دستگاه های امنیتی یک رنگ به او نسبت می دهند: سبز، قرمز یا زرد. این رنگ (که مخفی هم هست) برای همه آژانس ها و دفاتر امنیتی داخل و خارج کشور فرستاده می شود. تکلیف رنگ قرمز و سبز مشخص است: قرمز یعنی «بازداشت» و سبز یعنی «بی گناه». اما رنگ زرد وضعیت پیچیده تری دارد: «مظنون همیشگی». درچه صورتی این رنگ به کسی تعلق می گیرد؟ چه کسی تشخیص می دهد که یک مسافر «شهروند زرد» است؟ چگونه می توان به این مسئله اعتراض کرد؟اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا (ACLU) ماه هاست که این سئوال ها را مطرح کرده و اف بی آی و دیگر دستگاه های دولتی جوابی به او نداده اند. ممکن است وقتی شما با هواپیما سفر می کنید، برچسب زرد به شما زده شده باشد. شما الزاماً از این مسئله آگاه نمی شوید و حتی اگر مطلع هم بشوید، کاری از دستتان بر نمی آید.از همه بدتر اینکه اتحادیه آزادی های مدنی آمریکا شواهدی به دست آورده که به «فعالان صلح طلب» نیز بر چسب زرد زده می شود: سال گذشته دو نفر از فعالان صلح طلب در فرودگاه سن فرانسیسکو متوقف شدند و به آنها اطلاع داده شد که اسم آنها در یک لیست سیاه قید شده است. قبل از این اطلاع پیدا کرده بودیم که تعدادی از ماموران حقوقی محلی و فدرال در تلاش بودند تا معترضان ضد جنگ را تحت تعقیب قضایی قرار دهند. با این اوصاف آیا نباید باور کنیم این دولت وقت اینکه چندین لیست را در هم ادغام کند ندارد؟چون همه وقت آن مصروف این می شود که میلیون ها مسافر هوایی را به بی گناه و گناهکار تقسیم کند.
منبع: The Nation