روزنامه شرق، سه شنبه ۱۸ آذر ۱۳۸۲ - ۱۵ شوال ۱۴۲۴ - ۹ دسامبر ۲۰۰۳

ترجمه احمد شهبازی: پس از آنکه یکی از اعضای شورای حکومتی عراق اعلام کرد ایالات متحده در سال ۲۰۰۴ میلادی حکومت را به عراقی ها خواهد سپرد، نشریه تایم گفت وگویی را با «ال.  پل  برمر» حاکم آمریکایی بغداد انجام داده است که در زیر می خوانید.

- طبق برنامه ریزی انجام شده قرار است یک حکومت عراقی تا ژوئن ۲۰۰۴ جایگزین شورای حاکم بر عراق شود. آیا آمریکایی ها پس از آن به حضور خود در عراق ادامه خواهند داد؟
بله، آنچه اعلام شده توافقی میان ائتلاف غرب و شورای حکومتی است. در عین حال فکر می کنم همگی مصمم هستند به توافق های اعلام شده، عمل نمایند. در این میان تا ماه مه یک دولت انتقالی قانونی نیز وجود خواهد داشت. پس از این دوران مجلس عراق یک دولت انتقالی انتخاب می کند که تا پایان ماه ژوئن قدرت را به طور کامل در اختیار خواهد گرفت. همچنین به محض اینکه آمریکایی ها روند واگذاری قدرت را آغاز کنند از  نظر قانونی _ حقوقی نیز تصرف عراق پایان یافته تلقی خواهد شد.
- جورج دبلیو بوش گفته است: «تا پایان کار در عراق حضور خواهیم داشت.» به طور مشخص چه کاری وجود دارد؟ برای نمونه، بدون اینکه صدام را پیدا کنید یا اثری از سلاح های کشتارجمعی بیابید، آیا می خواهید قدرت را به یک دولت مستقل واگذار کنید؟
آمریکا، عراق را ترک نخواهد کرد. واشنگتن درصدد است با حکومت تازه عراق به توافق برسد تا در تامین امنیت این کشور مشارکت مستمر داشته باشد. توافق یاد شده شرایطی را فراهم می کند تا نیروهای آمریکایی در عراق باقی بمانند.
- آیا به دنبال انشای گزارش محرمانه CIA در روزهای گذشته بود که فوریتی در تعیین این زمان پیش آمد. این گزارش به افول اعتبار و حیثیت آمریکایی ها و افزایش مقاومت عراقی ها اشاره می کند؟
خیر. هرگز [چنین چیزی نبود]، تاریخ اعلام شده برای آغاز روند واگذاری قدرت به مذاکرات ما و شورای حکومتی برمی گردد.آنها هم مثل ما ترجیح می دادند که این اتفاق پس از تصویب قانون اساسی در یک همه پرسی اجرا شود، تنها چیزی که اعضای شورای حاکم بر عراق دریافتند، این بود که بایستی در این باره حساسیت به خرج دهند و عجله نکنند، چرا که چنین کاری تقریباً یک سال زمان نیاز دارد. عراقی ها نمی خواستند این مدت زمان را انتظار بکشند. چندی قبل عراقی ها به شکلی عمل کردند که دچار مخمصه شدند و خیلی جدی از ما خواستند که «برای رهایی از این وضعیت کمکشان کنیم.» آن مذاکرات ۱۰ روز قبل از آن اتفاقی که صحبت شد، صورت گرفته بود.
- اعلام تاریخ پایان کار در عراق آیا مقاومت را از بین می برد؟
تقریباً امیدوارم که این برنامه در ایجاد یک وضعیت ایمن به ما کمک کند. بعد از آن نیز به نوع نگاه ها بستگی دارد. بخشی از تلاش آمریکا این است که عراقی ها را هر چه بیشتر در تامین امنیت خود و افزایش آگاهی جمعی مشارکت دهد. به نظر من استراتژی آگاه کردن عراقی ها نسبت به مسئولیت خود در برابر امنیت عراق قبلاً نیز منجر به تسلیم شدن مخالفان شده بود. آمریکایی ها مخفیگاه فراری های بسیاری را از این طریق پیدا کردند.
- در چنین شرایطی که می خواهید قدرت را واگذار کنید، آیا عراق به نظامیانی که بتوانند امنیت ملی کشور را تامین کنند و با تهدید تروریست های بین المللی مبارزه نمایند، نیاز ندارید؟
عراقی ها ارتش دارند. اگر چه ارتش مشخصه وجود حکومت نیست و بسیاری از کشورها همانند لیختن اشتاین ارتش ندارند.
- آیا برنامه ای برای به کارگیری نظامیان بلندپایه رژیم گذشته دارید؟
اگر نگاهی به ارتش بیندازید، خواهید دید که حدود ۶۰ درصد کارمندان و ۱۰۰ درصد اعضای NCOS از افراد ارتشی رژیم گذشته هستند. بنابراین، اعضای ارتش قدیم را در ایجاد ارتش جدید به کار گرفته ایم. آنچه مهم است، این است که می خواهیم درباره بازگشت مفسران ارتش پیشین به ارتش جدید هشیار باشیم. این امکان وجود دارد که آنها از سوی برخی شورشیان وابسته به رژیم گذشته اغفال شوند.
- ایراد کار آن است که ایالات متحده اجازه نداد عراقی ها اشتباهاتشان را تصحیح کنند. آیا واشنگتن نمی بایست هر چه سریع تر مسئولیت بیشتری را به آنها واگذار  نماید؟
عراقی ها از ابتدای برنامه ریزی برای ایجاد وزارتخانه در ماه ژوئن از اختیارات مهمی در امور کشورشان برخوردار بوده اند. آنها بودجه مختص به خود دارند، پرسنل شان را خودشان انتخاب می کنند و خود سیاست گذاری می کنند. مردم عراق، افراد شایسته ای هستند. [اما] آنها اشتباه نیز می کنند و مطمئن هستم که به اشتباهاتشان ادامه خواهند داد.