روزنامه شرق، سه شنبه ۲ دی ۱۳۸۲ - ۲۸ شوال ۱۴۲۴ - ۲۳ دسامبر ۲۰۰۳

آدرین کندی نمایشنامه نویس، در سیزدهم سپتامبر سال ۱۹۳۱ در پترزبورگ پنسیلوانیا به دنیا آمد. او دختر کوریل والاس هاوکینز و اتاها هاپکینز است. پدرش مددکار اجتماعی و مادرش معلم بود. کندی در کلیولند اوهایو بزرگ شد. او لیسانس علوم انسانی اش را در سال ۱۹۵۲ از دانشگاه اوهایو گرفت و با جوزف سی کندی در ماه مه ۱۹۵۳ ازدواج کرد. ماحصل این ازدواج دو پسر به نام های جوزف جونیور و آدام است. او پس از رفتن به نیویورک در فواصل سال های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۶ در رشته نوشتن خلاقه تحصیل کرد.او در بیست و نه سالگی نمایشنامه «خانه عجیب و غریب یک سیاهپوست» را نوشت که توسط ادوارد آلبی برای اجرا در کارگاهش سرکلین اسکور برگزیده، شد. در سال ۱۹۶۲ کندی به کارگاه نمایشنامه نویسان ادوارد آلبی پیوست. کندی، نمایشنامه نویسی آفریقایی آمریکایی است که در کارهای اولیه اش چشم اندازی سوررئالیستی به چشم می خورد. اگرچه او از تنسی ویلیامز و فدریکو گارسیا لورکا به عنوان دو نمایشنامه نویس محبوب خود نام می برد، حداقل یک منتقد به نزدیکی آثار او با آثار ژان کوکتو اشاره کرده است.

نمایشنامه های سرتاسر سمبلیستی کندی به نژادپرستی، جنسیت و زمینه های مذهبی می پردازد و اغلب خود زندگینامه هستند.کندی نمایشنامه هایش را «نوشته های حالات ذهنی در زمانی که تصاویر به زور وارد سرش می شوند» می داند. اغلب شخصیت ها و تصاویری که در نمایشنامه های او ظاهر می شوند از گذشته ای تاریخی و اسطوره ای برخوردارند و از خاطرات و رویاهایش سرچشمه می  گیرند. نمایشنامه های او پر از شخصیت های دور از انتظاری مثل ملکه ویکتوریا، لئوناردو داوینچی، عیسی مسیح، شکسپیر، چاسر، گالیله، بتهوون، چارلی چاپلین، بت و حتی موش های صحرایی است (عظمت یک موش صحرایی) همچنین می توان به شخصیت های قدرتمند آفریقایی و آمریکایی نظیر پاتریک لومومبا، مالکوم ایکس و اسپنسر جیمزایکس اشاره کرد.معروف ترین نمایشنامه کندی «خانه عجیب و غریب یک سپاهپوست» در سال ۱۹۶۱ وقتی که او به آفریقا سفر کرد نوشته شد و اولین نمایشنامه او بود که به روی صحنه رفت. کندی جوایز زیادی شامل جایزه «اُبی» دریافت کرده و اکثر نمایشنامه هایش در بزرگترین سالن های تئاتر آمریکا و اروپا به روی صحنه رفته است. از بین آثار او «پاسخ های جغد»، «عظمت یک موش صحرایی» (۱۹۶۶)، «درس یک زبان مرده» (۱۹۶۸)، داستان یک آدم حیوان صفت (۱۹۶۹) معروف ترند. «او با بتهوون حرف می زند» (۱۹۸۹) و «قتل های اوهایو» (۱۹۹۰) نیز با استقبال زیادی مواجه شده است. او چند نمایشنامه نیز برای کودکان نوشته است. «روز کودکان سیاه» (۱۹۸۰) «پسر لانگشایری» (۱۹۸۰) دو نمایشنامه کودک او هستند. او یک رمان کوتاه با نام «سرمایه مرگبار» هم نوشته و «کسانی که مرا به نمایش کشاندند» خود زندگینامه اوست.دو مجموعه از نمایشنامه های آدرین کندی با عنوان «آدرین کندی در یک پرده» (۱۹۸۹) و «نمایش های آلکساندر» در سال ۱۹۹۲ منتشر شده است.نمایشنامه های کندی، موجز، شیوا و بسان شعرهای غنایی تئاتر هستند. او از معدود نمایشنامه نویسان زن معاصر است که این چنین با قدرت مرزهای سنتی رفتارهای نمایشی زندگی زنان را به چالش کشیده است.