کودتای ادیب شیشکلی در سوریه، یکی از مهم‌ترین وقایع تاریخ این کشور در نیمه دوم قرن بیستم بود. این کودتا که در ۱۹ دسامبر ۱۹۴۹ رخ داد، منجر به سرنگونی دولت هاشم الاتاسی و به دست گرفتن قدرت توسط شیشکلی شد.
ادیب شیشکلی، افسر ارتش سوریه و از ملی‌گرایان عرب بود. او در کودتای مارس ۱۹۴۹ که حسنی الزعیم را به قدرت رساند، نقش داشت. پس از سرنگونی الزعیم در اوت ۱۹۴۹، شیشکلی به عنوان رئیس ستاد ارتش منصوب شد. او از این موقعیت برای برنامه‌ریزی کودتایی دیگر استفاده کرد.
کودتای شیشکلی در ساعت ۴ صبح روز ۱۹ دسامبر ۱۹۴۹ آغاز شد. شیشکلی و نیروهایش کنترل پایگاه‌های نظامی مهم در دمشق و دیگر شهرهای سوریه را به دست گرفتند. الاتاسی، رئیس‌جمهور، و نخست‌وزیر، خالد الکنجی، دستگیر شدند.
شیشکلی پس از کودتا، خود را رئیس‌جمهور سوریه اعلام کرد. او یک حکومت نظامی تشکیل داد و اصلاحاتی را در ارتش و دولت انجام داد. شیشکلی همچنین سیاست‌های ملی‌گرایانه را در پیش گرفت و روابط سوریه با مصر را تقویت کرد.
کودتای شیشکلی با مخالفت‌های گسترده‌ای روبرو شد. احزاب سیاسی، علما و مردم عادی، از این کودتا انتقاد کردند. شیشکلی برای سرکوب مخالفان، دست به سرکوب‌های شدیدی زد.
در نهایت، کودتای شیشکلی در ۲۹ نوامبر ۱۹۵۱ توسط یک کودتای دیگر سرنگون شد. شیشکلی از سوریه گریخت و در برزیل زندگی کرد.
کودتای شیشکلی تأثیرات مهمی بر سوریه گذاشت. این کودتا منجر به افزایش قدرت ارتش در سوریه شد و زمینه را برای کودتاهای بعدی فراهم کرد. همچنین، کودتای شیشکلی، سیاست‌های سوریه را به سمت ملی‌گرایی عربی سوق داد.
در ادامه، به برخی از دلایل کودتای شیشکلی اشاره می‌شود:

نارضایتی از عملکرد دولت الاتاسی
افزایش قدرت ارتش در سوریه
تمایل شیشکلی به قدرت و اعمال سیاست‌های ملی‌گرایانه

با توجه به این دلایل، می‌توان گفت که کودتای شیشکلی، نتیجه مجموعه‌ای از عوامل داخلی و خارجی بود.