باور عمومی، نئاندرتال‌ها را به عنوان مردانی شکارچی و زنانی غارنشین به تصویر می‌کشد. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که نقش زنان نئاندرتال در جامعه پیچیده‌تر و فراتر از این تصور ساده بوده است.
نقش زنان در شکار و جمع‌آوری:

شواهد نشان می‌دهد که زنان نئاندرتال در کنار مردان به شکار می‌پرداختند. 
آن‌ها در ردیابی، به دام انداختن و کشتن حیوانات، به‌ویژه حیوانات کوچک‌تر، نقش فعالی داشتند.
زنان همچنین در جمع‌آوری گیاهان خوراکی، میوه‌ها، آجیل و سایر منابع غذایی حیاتی برای بقای گروه نقش داشتند.

مهارت‌های تخصصی:

مطالعات نشان می‌دهد که زنان نئاندرتال در ساخت ابزارهای سنگی و استخوانی مهارت داشتند.
آن‌ها از این ابزارها برای وظایف مختلفی مانند بریدن، سوراخ کردن، خراشیدن و کنده‌کاری استفاده می‌کردند.
زنان همچنین در پردازش و آماده‌سازی غذا، ساخت لباس و پناهگاه و مراقبت از کودکان و سالمندان نقش داشتند.

ساختار اجتماعی:

شواهد ژنتیکی نشان می‌دهد که زنان نئاندرتال بین جوامع مختلف جابجا می‌شدند.
این امر به تبادل ژن و دانش بین گروه‌های مختلف نئاندرتال کمک می‌کرد.
ساختار اجتماعی جوامع نئاندرتال احتمالاً مبتنی بر همکاری و همبستگی بوده است.

محدودیت‌ها:

با وجود پیشرفت‌های اخیر، هنوز اطلاعات زیادی در مورد زندگی زنان نئاندرتال وجود ندارد.
بسیاری از یافته‌ها بر اساس شواهد فسیلی و ژنتیکی محدود است.
برای درک کامل‌تر زندگی زنان نئاندرتال، به تحقیقات بیشتر و یافته‌های جدید نیاز است.

اهمیت:

بررسی نقش زنان نئاندرتال در جامعه، تصویری کامل‌تر از زندگی این انسان‌های اولیه را به ما می‌دهد.
این امر به درک بهتر تکامل انسان و نقش زنان در جوامع پیش از تاریخ کمک می‌کند.
همچنین به چالش کشیدن کلیشه‌های جنسیتی رایج در مورد انسان‌های اولیه و جوامع باستانی می‌انجامد.