پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1395
پدیدآور: سید حسین حسینی فخر
استاد راهنما: اکبر غفوری
استاد مشاور: محمد عابدی اردکانی
دانشگاه یزد، دانشکده حقوق و علوم سیاسی

چکیده

مشارکت انتخاباتی به‌ عنوان‌ یکی از گونه‌های مهم مشارکت سیاسی، جایگاه ویژه‌ای در مباحث جامعه‌شناسی سیاسی دارد. پژوهشگران تاکنون با مطالعه انتخابات گوناگون توانسته‌اند الگوهای متعددی در تحلیل رفتار انتخاباتی ارائه دهند. در تحقیق حاضرالگـوهای نظری مختلف درباره رفـتار انـتخاباتی در سه رویکرد عمده جامعه شناختی، روانی- سیاسی و رویکرد انتخاب عقلایی-اقتصادی ارائه گردیده است. سپس بر اساس دیدگاه‌های تلفیقی مشارکت سیاسی، یکی از نظریه‌های جامع مشارکت سیاسی، یعـنی نظریه ویلیام میلر به عنوان مدل نظری پژوهش مد نظر قرار گرفته است.از میان انتخابات برگزار شده در جمهوری اسلامی ایران یازده مورد، مربوط به انتخابات ریاست جمهوری می باشد که نسبت به انتخابات دیگر از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و مورد توجه همه مردم ایران و حتی دشمنان خارجی جمهوری اسلامی ایران قرار دارد. هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر پیروزی حسن روحانی در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری از دیدگاه دانشجویان دانشگاه بیرجند می باشد. روش تحقیق پیمایشی بوده و جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه بیرجند است که تعداد 371 نفر از دانشجویان بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده اند. ابزار مطالعه پرسشنامه بوده و از آزمون های آماری خی دو تک متغیره، ضریب همبستگی بتا و ضریب همبستگی سامرز استفاده و برای سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان داد که از بین 7 متغیر مستقل 6 متغیر ارتباط معنا دار با متغیر وابسته داشته و یک متغیر در ارتباط با متغیر وابسته معنا دار نبوده است. بر اساس یافته‌های بدست آمده می‌توان گفت که بافت اجتماعی، تعلق خاطر حزبی حسن روحانی، نگرش های حسن روحانی، وضع رسانه ها در آستانه انتخابات، اوضاع و شرایط حاکم بر یازدهمین دوره ریاست جمهوری و عملکرد دولت قبلی در حوزه های سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و هسته ای در پیروزی روحانی در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری موثر بوده است. بین دو متغیر سن و وضعیت رای دادن نشانه همبستگی ضعیف می‌باشد و بین متغیر های جنسیت و رشته تحصیلی پاسخ دهندگان و وضعیت رای دادن به حسن روحانی رابطه‌ای وجود ندارد. از سوی دیگر بین تحصیلات و وضعیت رای دادن همبستگی و معناداری وجود دارد. یعنی هرچه تحصیلات بالاتر می رود تمایل به رای دادن کمتر می شود.