در جوشن کبیر یک عبارتی هست که مى‌گوییم: "یا کَریمَ الصَّفْح"
معنای آن خیلى جالبه؛
یک وقتی یک کسی تو رو می‌بخشه اما یادش نمی‌ره که فلان خطا رو کردی و همیشه یه‌جوری نگات می‌کنه که تو می‌فهمی هنوز یادش نرفته! یه‌جورایی انگار که سابقه‌ی بدت رو مدام به یادت میاره ...!
ولی یک وقتی، یک کسی تو رو می‌بخشه و یک‌طوری فراموش می‌کنه انگار نه انگار که تو خطایی رو مرتکب شدی، اصلا هم به روت نمیاره؛
به این نوع بخشش میگن صَفح.
و خدای ما این‌گونه است ...
