شنبه 2 تير ,1375 22 ژوئن ,1996 سال چهارم , شماره 999

هر ساله در ارديبهشت ماه, تمامي مدارس راهنمايي كشور مشغول
برنامه ريزي برگزاري امتحاناتي تحت عنوان معرفي ميان دانش آموزان
كلاسهاي سوم راهنمايي خود مي شوند و با دانش آموزان اين گونه شرط و
شروط مي گذارند كه بعد از تصحيح اوراق, به دانش آموزاني كه نمره زير
10 آورده اند, كارت حضور در امتحانات خرداد ماه داده نشود. البته اين
پديده هم اكنون و بعد از سال 1368 در كلاسهاي چهارم دبيرستان , رسما
به مورد اجرا گذاشته شده و دانش آموزاني كه در امتحانات معرفي يا
همان سه ماهه دوم, موفق به اخذ معدل ده نمي شوند, از معرفي آنها به
امتحانات سه ماهه سوم يا نهايي خودداري مي شود. ولي در دوره
راهنمايي, همه دانش آموزان مي دانند كه تمام اين امتحانها و برنامه ها
و تهديدها, بيش از حد يك حرف عادي نيست و فقط كافي است كه در يك كلاس
يك دانش آموز دو ساله باشد تا همه فراگيران را آگاه كند كه امتحان
معرفي, يك امتحان بي نتيجه است و به آنها اطمينان دهد كه كارت امتحان
نهايي به كليه دانش آموزان اعم از قوي و ضعيف داده مي شود.
در اين ميان, عنصري كه بيش از همه زير سوال مي رود, معلم است. معلم,
همواره سعي مي كند الگوي صداقت و راستي باشد, الگوي وفاي به عهد
باشد. معلم هر گاه امتحان گرفته, حتما تصحيح كرده و حتما نمره اش
را در جايي تاثير داده است. معلم كلاس سوم راهنمايي, بر سر دو راهي
است و قدرت تصميم گيري را از دست داده است. اگر برگه ها را تصحيح
نكند, در مقابل سوالات بچه ها چه جوابي بدهد واگر تصحيح كند, جواب وقت
و انرژي زيادي را كه صرف كرده است, چه كسي مي دهد آيا بهتر نيست
وقتي كه صرف برگزاري اين امتحان مي شود, صرف تمرين و دوره درس
شود آيا نمي توان با هزينه هايي كه صرف مي شود نسبت به تهيه جزواتي از
مجموعه تمرينات انفرادي ويژه دانش آموزان و بازيهاي آموزشي جذاب از
دروس مختلف اقدام كرد و يا واقعا چه اشكالي دارد كه مثل
دبيرستانها عمل كنيم و دانش آموزي را كه بعد از هشت ماه درس خواندن
نمره 4 گرفته , براي امتحان نهايي معرفي نكنيم و دانش آموزان در سر
جلسه امتحان با صندلي خالي او روبرو شوند. و حتما تاثير اين خالي
بودن, بسيار بيشتر از تهديدهايي كه معلمان در كلاسهاي درس و مديران و
معاونان محترم در مدارس به صورت جمعي بر دانش آموزان روا مي دارند.
آيا واقعا دانش آموزي كه به اجبار به مدرسه آمده و در هيچيك از
امتحانات موفق نبوده, ممكن است در امتحانات نهايي موفق شود. اگر ما
قدرت اين را, يا بهتر بگويم ا جازه اين را نداريم كه از ورود
دانش آموزي به جلسه امتحانات نهايي ممانعت كنيم, پس چرا به آنها دروغ
مي گوئيم و صداقت و سعي و انرژي معلم را زير سوال مي بريم.
هدف نهايي هر امتحاني, بالا بردن سطح آگاهي دانش آموزان است, اما
امتحان معرفي, نه تنها سطح آگاهي آنان را بالا نمي برد, بلكه آنها را
نسبت به معلم, مدير و تمامي عناصر آموزش و پرورش بي اعتماد مي كند.
فرآيند امتحان معرفي در دوره راهنمايي تحصيلي, مقوله اي است كه
بحثهاي متعددي را مي طلبد و ضرورت دارد كه جدي تر به آن پرداخته
شود.
بتول خويينها دبير زبان دوره راهنمايي