این تکیه از آثار عهد شاه سلیمان صفوی است بنای قابل توجّه و گنبد دوپوش و رفیعی دارد که بر اثر عدم توجّه در شرف ویرانی است و بعضی کاشیهای آن ریخته است.

این تکیه به مناسبت قبور فضلا و علما «بقعه العلما» نامیده شده است که مهمترین ایشان آقاحسین خوانساری متوفی به سال 1099 هجری است. او از بزرگان و دانشمندان و شعرای دوران صفوی و معاصر شاه سلیمان بوده است. تألیفاتی چند در علوم ادبی و فلسفی دارد. این رباعی از اوست:

ای باد صبا طرب فزا می آیی

از طرف کدامین کف پا می آیی/

از کوی که برخاسته ای راست بگو

ای گرد به چشمم آشنا می آیی/

دیگر از مدفونین این تکیه، آقا جمال خوانساری فرزند او است که وارث کمالات پدر و از مشاهیر و پیشوایان مذهبی آن زمان بوده، ریاست حوزه علمیه بزرگی را در اصفهان به عهده داشته است. از علمای دیگر مدفون در این بقعه، میرزا نورالدین مجلسی است که ادیب و شاعر بوده و «چهره» تخلّص می کرده است. تکیه میرزا رفیعا: این بنای تاریخی متروک در کنار فرودگاه تخت فولاد قرار دارد و از آن فقط گنبد بسیار زیبایی باقی مانده که همچون گوهری تابناک جلوه می کند. این بنا مربوط به زمان شاه سلیمان صفوی می باشد که به احترام شخصیّت ممتاز میرزا رفیعا بر روی آرامگاه وی ساخته شده است. نام میرزا رفیعا، رفیع الدین محمد بن حیدربن زین الدین علی از سادات طباطبایی و از علمای معروف دوران صفویه است که دارای تألیفات زیادی بوده است. او متوفی به سال 1080 هجری و دارای فرزندانی همچون ابوالحسن بهاءالدین محمد و سید حسین «مجمر»، شاعر معروف عهد قاجاریه بوده است.