روزنامه شرق، پنجشنبه ۲۵ دی ۱۳۸۲ - ۲۲ ذیقعده ۱۴۲۴ - ۱۵ ژانویه ۲۰۰۴

ترجمه: زینب همتی

تا اواخر قرن نوزدهم، گاومیش های آمریکایی، سطح دشت ها و کوره راه های جنگلی را از کانزاس تا ویر جینیای غربی زیرپا می گذاشتند و همراه خود دانه های شبدر گاوی را از یک منطقه به منطقه دیگر جابه جا می کردند- این دانه ها یا از طریق فرو رفتن در سم آنها، گیر کردن در لای موهایشان و یا از طریق فضولات آنها در محیط پراکنده می شدند. در نتیجه این رابطه همزیستی در شرایطی که گاومیش ها تنها در ۸ ایالت آمریکا باقی مانده بودند شبدرها نیز به تدریج از سطح منطقه ناپدید شدند. آخرین گاومیش شرق می سی سی پی در بخش وبستر واقع در غرب ویرجینیا در سال ۱۸۲۵ کشته شد و به دنبال این اتفاق شبدرها نیز به تدریج از سطح منطقه ناپدید شدند.

کاهش رویش شبدرها ممکن است ناشی از نیاز خاک به لگدکوب شدن و نفوذ نور به اعماق آن در نتیجه فشار حاصل از سم گاومیش ها باشد. اوج رویش شبدر گاوی در زمین های آمریکا به سال ۱۸۰۰ برمی گردد در حالیکه آخرین نمونه آن در بخش وبستر در سال ۱۹۴۰ جمع آوری شد. هنگامی که لایحه گونه های در خطر انقراض فدرال در سال ۱۹۷۳ حالت قانونی به خود گرفت دیری نپائید که شبدر گاوی نیز به عنوان گونه در خطر انقراض در نظر گرفته شد اما با این وجود نتوانست تحت حمایت قانون به حیات خود ادامه دهد و منقرض شد.

رادنی بارتگیس (R.Bartgis) گیاه شناس منابع طبیعی دپارتمان مریلند هنگامی که در سال ۱۹۸۳ غرب ویرجینیا را مورد بازدید قرار داد بسیار متعجب شد. او در این باره می گوید: «هنگامی که دیدم گیاهی که تصور می شد در سال ۱۹۴۰ منقرض شده است مجدداً در زیرپاهای من در حال جان گرفتن و رشد است به عنوان یک انسان احساس حقارت کردم.»

دیدن دوباره شبدر گاوی در زمین هایی که از زیستگاه های اولیه آن به حساب می آمد تمامی گیاه شناسان را حیرت زده کرد و در آنها انگیزه ای دوباره برای ادامه تحقیقات به وجود آورد. تمامی زیستگاه های قدیمی شبدر گاوی مورد بازدید گیاه شناسان قرار گرفت و توانستند حضور مجدد این گونه گیاهی را در نیمی از ایالت های آمریکا به اثبات برسانند. در آخرین بازبینی ای که در سال ۱۹۹۳ انجام شد یک جمعیت از شبدر گاوی در ایندیانا، ۳۴ جمعیت از این گونه در کنتاکی، ۱۳ تا در اوهایو و ۲۲ جمعیت دیگر در ویرجینیای غربی گزارش شدند.ویلیام تالین (W.Tolin) زیست شناس سرویس حیات وحش و شیلات آمریکا می گوید که سرویس آنها در حال بررسی این مسئله است که آیا تلاقی شبدر گاوی با گونه های دیگر شبدر می تواند حضور پیوسته این گونه را تضمین کند یا خیر؟ آلیسون کاسیک  (A.Cusick) از دپارتمان منابع طبیعی اوهایو می گوید: «یک مدیریت موفق می بایست بتواند خط باریکی میان تعداد بسیار کم و یک وضعیت آشفته بکشد.»

پل هارمون (P.Harmon) گیاه شناس ایالتی و یکی از اعضای برنامه میراث طبیعی ویرجینیای غربی می گوید: «کشف آسان یک گونه نمی تواند آینده آن را تضمین کند.» او در ادامه می افزاید: «۲ گونه ای که در بخش فایته در ویرجینیای غربی کشف شدند در سال ۱۹۸۴ به ۴ تا افزایش پیدا کردند.» در ادامه سازمان حفاظت از منابع طبیعی قراردادی را به امضای صاحبان و مالکان زمین های منطقه رساند که طی آن آنها موظف به حفاظت از منطقه و تحت حمایت قراردادن این ۴ گیاه بودند. اما متاسفانه این ۴ گونه در سال ۱۹۸۵ از سطح زمین ناپدید شدند. اما نکته جالب توجه این بود که آنها مجدداً در سال ۱۹۹۰ در سطح زمین پدیدار شدند. هارمون می گوید از اینکه می بیند پژوهشگران به جای فکر کردن به چگونگی احیای یک گونه از بین رفته به دنبال یافتن آخرین باقی مانده های این گیاه هستند احساس ناراحتی می کند.تالین معتقد است جنبه مثبت این قضیه را می توان در همفکری و همکاری مالکان زمین با دانشمندان دانست چرا که آنها متوجه اهمیت مسئله شده و برای ادامه رویش این گیاه در خطر انقراض بر روی زمین هایشان حاضرند هرگونه همکاری را با دانشمندان منابع طبیعی ایالت خود داشته باشند.

Environment Magazine, Jul-Aug-2003