ساری، شهری با قدمت تاریخی که در دوران سلوکیه به نام سیرنیکس شناخته می‌شد، در دوران ساسانی به سارویه و بعدها در دوره اسلامی به ساریه و ساری تغییر نام داد. این شهر پس از دوران اسپهبدان، تقریباً تا به امروز مرکز مازندران بوده و فرمانروایان مختلفی از جمله طاهری، زیدی و آل باوند تا سال 635 هجری در این منطقه حکومت کرده‌اند.

حسین باقری، معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی مازندران، در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با اشاره به قدمت تاریخی شهرستان ساری، توضیح داد که مسجد بزرگ ساری اولین بنای مهم این شهر بود که توسط ابوالخصیب، نخستین حاکم عباسی طبرستان، در سنه 140 هجری قمری احداث شد و سپس مسجد جامع شهر نیز در همان مکان بنا گردید.

این شهر در طول تاریخ، آسیب‌های فراوانی دیده است؛ از جمله حمله قوم‌های سواحل دریای مازندران در سال 298 هجری که منجر به آتش‌سوزی و ویرانی شد و همچنین خرابی‌های ناشی از سیل در اوایل قرن چهارم. همچنین، حمله مغول و ویرانی‌های زمان مستوفی به این شهر نیز آسیب‌های بسیاری وارد کرد. در دوره صفویه، شاه عباس اول اقدام به بنا کردن بناهای مهم در ساری نمود و در دوره قاجار، به‌ویژه در زمان آقامحمدخان قاجار، مرکز مازندران مجدداً از بارفروش (بابل کنونی) به ساری منتقل شد و این امر به آبادی و عمران دوباره شهر کمک کرد.

جاذبه‌های گردشگری و تاریخی ساری نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. از جمله:

• امامزاده عباس با گنبد هرمی شکل و شیوه معماری معروف مازندران، که در سال 897 هجری قمری ساخته شده و مدفن سه امامزاده به نام‌های عباس(ع)، محمد(ع) و حسن(ع) است.
• آب انبار میرزا مهدی، مربوط به دوران افشاریه یا زندیه، که در مرکز شهر قرار دارد و با پلان مدور و گنبدی هلالی ساخته شده است.
• آب انبار نو، مشابه آب انبار میرزا مهدی و واقع در مرکز شهر ساری.

از دیگر جاذبه‌ها می‌توان به تالاب الندان، منطقه نمونه گردشگری دوسله، پارک حاشیه رودخانه تجن، دریاچه طبیعی چورت، چشمه گرگین‌آباد، آب بندان سیدمحله، دشت فریم، محوطه تاریخی شاه نشین و مجموعه طبیعی تاریخی ماهفروز محله اشاره کرد که همگی نشان از غنای فرهنگی و طبیعی این شهرستان دارند.