غلامرضا باهر: از تحصیل تا تأسیس بیمارستان گلپایگانی

غلامرضا باهر، فرزند عبدالحسین، در اول تیر ۱۳۲۰ در محله «بدوخانه»، معروف به «چهار مردان» شهر مذهبی قم به دنیا آمد. از سه سالگی، همراه خانواده به محله «میدان میر» نقل مکان کرد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را تا کلاس هفتم در مدرسه «ملی محمدیه» گذراند. دوره متوسطه را تا کلاس دهم در دبیرستان «دین و دانش» ادامه داد و در این مقطع از آموزه‌های شهیدان دکتر بهشتی و مفتح و آقایان مکارم و مصباح زاده منجم بهره برد.

در همین مدرسه، روحیه شاعری او شکوفا شد و نزد استاد مصباح زاده که نخستین معلمش در این زمینه بود، شروع به فعالیت کرد. در آن زمان، دکتر باهر با توصیه شهید بهشتی، به یادگیری زبان انگلیسی پرداخت و برنامه‌ریزی زمانی خود را به یک ساعت فرانسه و یک ساعت انگلیسی تقسیم کرد.

دوره متوسطه را تا سال ۱۳۴۱ در دبیرستان «حکمت»، واقع در خیابان صفاییه، ساختمان کنونی آموزش و پرورش قم، به پایان برد و در همان سال وارد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شد. در سال ۱۳۴۷، دوره طب عمومی را به پایان رساند و در همین سال مشمول نظام وظیفه شد. در حین خدمت سربازی از ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ در پادگان منظریه قم، به طور نیمه وقت در بیمارستان آیت الله العظمی گلپایگانی (ره) که در آن زمان درمانگاهی کوچک بود و در مکانی به نام قلعه مبارک‌آباد واقع شده بود، فعالیت می‌کرد.

پس از پایان خدمت سربازی، به دستور آیت الله گلپایگانی، بیمارستان گلپایگانی را پایه‌گذاری کرد و تا سال ۱۳۴۹ به عنوان مسئول فنی بیمارستان مذکور مشغول به کار شد. با تلاش‌های ایشان، بیمارستان از یک درمانگاه به واحد درمان عمومی تبدیل گردید و آموزش پزشکی دانشگاه آزاد نیز به آن سپرده شد، به طوری که شمار قابل توجهی از پزشکان امروزی ایران، دوره‌ای از تحصیلات خود را در این بیمارستان گذرانده‌اند.