یادنامه‌ای برای علیرضا قیچی‌ساز

علیرضا قیچی‌ساز، فرزند مجید، که در میان دوستان به علی قیچی‌ساز معروف بود، در پانزدهم بهمن 1351 چشم به جهان گشود. من از دوران دبیرستان با این جوان خوش‌رو و ورزشکار ماهر آشنا شدم.
 

هنرنمایی‌های ورزشی علی در خاطر همه ما نقش بسته است؛ از زمین‌های خاکی باغ قلعه تا زینبیه بلوار امین، از چمن دبیرستان حکیم نظامی تا ورزشگاه غروی. او در تیم‌های مختلفی از جمله کمیته امداد و بانک تجارت بازی کرد و همواره درخشید.
 

گاه پس از مسابقات، به همراه محمدرضا صادقی و دیگر دوستان به خانه علی می‌رفتیم. خانواده مهمان‌نواز قیچی‌ساز همیشه با سفره‌ای گسترده از ما استقبال می‌کردند. آن روزها، گاهی نیز در خانه مرحوم آیت‌الله کاشانی در صفاییه دور هم جمع می‌شدیم. چه دوران خوش نوجوانی‌ای بود!
 

با گذر زمان، علی همچون بسیاری از دوستانمان که حرفه و صنعت را برگزیده بودند، مشغول کار و تأمین معاش شد. او همچنان همان جوان خندان، خوشنام و بامعرفت باقی ماند.
 

متأسفانه در بیست و ششم شهریور 1393، علی در اثر حادثه‌ای در محوطه کارگاهی نزدیک محل کارش، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد. اما یاد و خاطره‌اش همچنان در دل دوستانش زنده است. پس از گذشت سال‌ها، هنوز در تمام محافل از او به نیکی یاد می‌شود.
 

این صفحه یادبود، به یاد این دوست سفرکرده نگاشته شده است. در ادامه، خاطرات و یادداشت‌های دوستان علی درج خواهد شد.

تقدیم به برادرش غلام روحش شاد و یادش گرامی از طرف مهیار موسوی