در بیان احوال وزرای قمی (۱)
ابوالفضل علی بن محمد معروف به ابن عمید قمی پس از وفات پدر به مرتبه رفیعه وزارت رکن الدوله دیلمی نائل گشت و تا آخر عمر بدین سمت مستقلاً برقرار بود و به واسطه درایت و حسن کفایتی که در امور لشکری و کشوری از خود نشان داد از ناحیه آن پادشاه به لقب ذوالکفایتین ملقب گردید و مرتبه‌اش به حدی رفیع و مقامش به اندازه منیع گشت که صاحب بن عباد با تمام عظمت و مقامی که در فضل و کمال دارا بود برای وی مدایحی سرود و در محضر آن وزیر و در محضر آن وزیر و در مجالس عمومی به پا خاسته، آن‌ها را قرائت می‌نمود.
ثعالبی مورخ مشهور در حق این وزیر می‌نویسد: "زبانش چشمه بزرگی و شرافت و قلمش شمشیر پادشاهی و سلطنت است."
ابن خلکان مورخ معروف در شأن وی می‌نویسد که: "ابوالفتح بن عمید جوانی جلیل و نبیل صاحب فضائل و فنون بود اشعار خوب و مطلوب می‌سرود است و به وزارت رکن الدوله از روی استقلال اشتغال داشته ورسائل دلپذیر می‌نوشته است."
رکن الدوله در سال ۳۶۰ در اصفهان وفات یافت و پسرش موید الدوله بر سریر سلطنت جلوس نمود ابوالفضل مدتی نیز وزیر او بود.
(منبع: "قم‌شناسی"، به کوشش علی بنایی، قم: نور مطاف، چاپ اول، ۱۳۹۰، دفتر اول، ص ۶۵۲)
نظر شما