سندرم مثانه خجالتی یا پارورزی (Paruresis) یک پدیده جدی است که افراد را در مواجهه با ادرار کردن در مکان‌های عمومی با مشکلاتی روبه‌رو می‌کند. این مشکل به خصوص در شرایطی که دیگران در نزدیکی وجود دارند بیش از پیش احساس می‌شود و می‌تواند منبع اصلی اضطراب برای فرد باشد.

برای بسیاری از افراد، عمل ادرار کردن در دستشویی‌ها یک فرآیند خودکار است و با احساس نیاز به دستشویی به سادگی برطرف می‌شود. با این حال، برای برخی افراد، این تجربه با اضطراب شدید همراه است و ممکن است به اندازه‌ای ناتوان‌کننده باشد که فرد را از استفاده از دستشویی‌های عمومی بازدارد.
 

علائم و اثرات پارورزی

این سندرم به صورتی اتفاق می‌افتد که بدن فرد نمی‌تواند عضلات کف لگن را به اندازه کافی شل کند تا مجرای مثانه باز شود و اجازه تخلیه ادرار داده شود. ویکتوریا گرنون، روانشناس بالینی، توضیح می‌دهد که این مشکل معمولا در شرایط اضطراب اجتماعی یا اضطراب عملکردی بروز می‌کند.

اضطراب اجتماعی یا عملکردی: به گفته گرنون، علائم پارورزی در شرایط اضطراب اجتماعی شبیه به ترس از ایجاد صدای زیاد در محیط عمومی است؛ به طور مثال فرد نگران است که دیگران صدای او را بشنوند و قضاوت کنند.

مقایسه با سایر ترس‌های اجتماعی: افرادی که از پارورزی رنج می‌برند، درست مانند افرادی که از سرخ شدن، عرق کردن یا لرزش در جمع خجالت می‌کشند، ممکن است از هر موقعیتی که ممکن است برایشان خطرناک یا خجالت‌آور باشد، دوری کنند. در موارد شدیدتر، دعوت‌ها، سفرها و حتی فرصت‌های شغلی ممکن است به خاطر این ترس رد شوند.

راه‌حل‌ها و درمان

گرنون تأکید می‌کند که اگر ترس از ادرار کردن تنها به شکل ناراحتی جزئی تجربه شود، جای نگرانی نیست. اما اگر این ترس در زندگی روزمره فرد اختلال ایجاد کند و توانایی انجام فعالیت‌های عادی را تحت تأثیر قرار دهد، ضروری است که فرد برای حل مشکل به یک روانشناس مراجعه کند.

پارورزی یک مشکل واقعی و ناتوان‌کننده است که نیاز به توجه و درمان حرفه‌ای دارد. با مراجعه به روانشناس و دریافت راهنمایی‌های لازم، افراد می‌توانند این اضطراب را کنترل کرده و زندگی روزمره خود را بدون اضطراب در مواجهه با دستشویی‌های عمومی ادامه دهند.