تب شیر یا هیپوکلسمی، یک بیماری مرتبط با کمبود کلسیم در بدن گاوها است که به دو شکل بالینی و تحت بالینی ظاهر می‌شود و معمولاً در دوره انتقالی رخ می‌دهد. در زمان زایش، گاوها به مقدار زیادی کلسیم نیاز دارند که از منابعی مانند خون، خوراک و استخوان‌ها جذب می‌شود. کمبود کلسیم می‌تواند منجر به کاهش اشتها و سلامت گاو شود و در موارد شدید، گاو را زمین‌گیر کند.

علائم تب شیر بالینی شامل زمین‌گیری، بی‌حالی، سردی اندام‌ها (به‌ویژه گوش‌ها) و کاهش فعالیت شکمبه است. در مقابل، تب شیر تحت بالینی علائم ظاهری مشخصی ندارد و تنها از طریق آزمایش خون قابل تشخیص است. با اینکه تب شیر تحت بالینی بیشتر رخ می‌دهد، اما به دلیل عدم بروز علائم ظاهری، اثرات منفی آن کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

تفاوت بین تب شیر بالینی و تحت بالینی در شدت علائم است. هر دو نوع با کاهش کلسیم خون (کمتر از ۸.۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر) مشخص می‌شوند، اما نوع بالینی علائم شدیدتری دارد.

خطرات و هزینه‌های تب شیر شامل مشکلاتی مانند سخت‌زایی، عفونت‌های رحمی، جفت ماندگی، ورم پستان و جابجایی شیردان است. همچنین کاهش تولید شیر، کاهش عملکرد سیستم ایمنی و افزایش خطر کتوز از دیگر پیامدهای آن هستند. در گله‌های بزرگ، این اثرات بسیار محسوس و هزینه‌بر است.

اهمیت پیشگیری از تب شیر در اتخاذ استراتژی‌های مناسب تغذیه‌ای و مدیریتی نهفته است. پیشگیری از این بیماری نه تنها برای سلامت دام‌ها بلکه برای سوددهی در دامداری نیز بسیار مهم است.