پژوهش‌های تازه نشان می‌دهد که آزتک‌های باستانی در مکزیک از ابزارهای صوتی به نام «سوت مرگ» برای ایجاد وحشت در دشمنان و کاربردهای آئینی استفاده می‌کردند. این سوت‌ها که اغلب به شکل جمجمه انسانی ساخته می‌شدند، صداهایی تیز، گوش‌خراش و شبیه جیغ تولید می‌کردند که تأثیری شدید بر ذهن و مغز شنوندگان داشت.

کاربردهای آئینی و جنگی سوت مرگ

ابزاری برای ایجاد وحشت:
آزتک‌ها این سوت‌ها را در جنگ‌ها به کار می‌بردند تا ضربه روانی شدیدی به دشمن وارد کنند.

مراسم‌های قربانی کردن:
بسیاری از این سوت‌ها در مقبره‌ها و در کنار اسکلت افراد قربانی‌شده یافت شده‌اند. به گفته پژوهشگران، این ابزار ممکن است برای ترساندن قربانیان یا تقویت حس ترس و احترام در مراسم آئینی استفاده می‌شده باشد.

تقلید از صدای بادهای «میکتلان» و ارتباط با خدای باد:
برخی نظریه‌ها حاکی از آن است که این سوت‌ها برای تقلید از صدای بادهای شدید دنیای زیرزمینی آزتک‌ها یا به عنوان نمادی از «ائکاتل» (خدای باد) طراحی شده بودند.

تأثیر وحشتناک بر مغز

مطالعات با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری عصبی نشان می‌دهد که صدای این سوت‌ها قشر شنوایی مغز را در حالت هشدار شدید قرار می‌دهد.

• نتایج آزمایش‌ها:
  داوطلبان صداهای تولیدشده توسط این ابزار را به شدت ترسناک و زننده توصیف کردند.
• اختلال در پردازش صدا:
  مغز این صداها را ترکیبی از منابع طبیعی و مصنوعی ادراک می‌کند، امری که باعث برانگیختن تخیل و واکنش‌های هیجانی می‌شود.

اهمیت تاریخی و فرهنگی

سوت‌های مرگ آزتک‌ها، که بین سال‌های ۱۲۵۰ تا ۱۵۲۱ میلادی ساخته شده‌اند، نمادی از فرهنگ پیچیده و جنگ‌آور آزتک‌ها است. نتایج این مطالعه که در نشریه علمی Communications Psychology منتشر شده، نگاهی تازه به ابزارهای آئینی و روان‌شناختی این تمدن ارائه می‌دهد.

نتیجه‌گیری

این یافته‌ها نشان می‌دهد که آزتک‌ها به طرز هوشمندانه‌ای از صدا به عنوان ابزاری برای کنترل روان‌شناسی انسان‌ها در جنگ و آئین‌های مذهبی استفاده می‌کردند.