متولدین دهه ۶۰، که اکنون در پایان دهه چهارم زندگی خود قرار دارند یا به آستانه ورود به پنجمین دهه زندگی نزدیک می‌شوند، با چالش‌های زیادی در زمینه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی روبه‌رو هستند. یکی از بارزترین این چالش‌ها، عدم موفقیت در ازدواج است که به دلایل متعددی به وقوع پیوسته است.

۱. چالش‌های اقتصادی

اقتصاددانان به وضوح نشان داده‌اند که بین ازدواج و رشد اقتصادی رابطه‌ای معنادار وجود دارد. در حال حاضر، خط فقر در کشور ما از مرز ۳۰ میلیون تومان عبور کرده و تورم به مرزهای ۳۰ تا ۴۰ درصد رسیده است. این شرایط اقتصادی نامساعد، به‌ویژه برای جوانان، مانع از ایجاد زندگی مشترک و تشکیل خانواده می‌شود. بسیاری از متولدین دهه ۶۰ به دلیل بیکاری و عدم ثبات اقتصادی، از ازدواج صرف‌نظر کرده‌اند یا به تأخیر انداخته‌اند.

۲. بی‌برنامگی و سیاست‌گذاری نادرست

در سه یا چهار دهه اخیر، بی‌برنامگی کلی در سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی کشور وجود داشته است. این عدم برنامه‌ریزی، به‌ویژه در زمان انفجار جمعیتی دهه ۶۰، خود را بیشتر نشان داده است. متأسفانه، مسئولان به‌جای پذیرش مسئولیت و اقرار به کم‌کاری‌های خود، به سرزنش نسل‌های مختلف پرداخته و ناکامی‌های خود را به گردن متولدین دهه ۶۰ می‌اندازند.

۳. تأثیرات اجتماعی و فرهنگی

متولدین دهه ۶۰ با چالش‌های اجتماعی متعددی روبه‌رو بوده‌اند. بسیاری از این جوانان که در شرایط اقتصادی ناپایدار بزرگ شده‌اند، هرگز به پایداری و ثبات در زندگی اجتماعی و خانوادگی دست نیافته‌اند. این عدم ثبات منجر به نگرانی‌هایی از جمله عدم توانایی در تأمین هزینه‌های زندگی و تشکیل خانواده سالم شده است.

۴. عدم آمادگی برای ازدواج

عدم وجود شغل ثابت و درآمد کافی، بسیاری از جوانان را از تشکیل خانواده بازداشته است. آنها بر این باورند که تنها یک زندگی مطمئن می‌تواند پایه‌گذار یک ازدواج موفق باشد. این نگرش به تأخیر در ازدواج و در برخی موارد، عدم تمایل به ازدواج منجر شده است.

۵. بحران بزرگ‌تر

ناکامی‌ها در ازدواج نشان‌دهنده مشکلات عمیق‌تری در ساختار اجتماعی و اقتصادی کشور است. در حالی که مسئولان به‌جای حل مشکلات ساختاری، به دنبال سرزنش نسل‌های مختلف هستند، واقعیت این است که مشکلاتی مانند بیکاری و تورم، نتیجه سیاست‌گذاری‌های نادرست و بی‌برنامگی‌های بلندمدت هستند.

۶. پیامدهای اجتماعی

این ناکامی‌ها نه‌تنها باعث ناامیدی بسیاری از متولدین دهه ۶۰ شده، بلکه حتی موجب افزایش آمار طلاق در میان کسانی شده که علی‌رغم تمام موانع، تصمیم به ازدواج گرفته‌اند. این وضعیت، نسل جوان را در معرض یک بحران بزرگ‌تر قرار داده است؛ بحران ناتوانی در رسیدن به رویاهای شخصی و اجتماعی.

نتیجه‌گیری

به‌طور کلی، می‌توان گفت که مشکلات متولدین دهه ۶۰ ناشی از شرایط نامساعد اقتصادی و اجتماعی است که نتوانسته‌اند در آن خود را بیابند. در مواجهه با این چالش‌ها، بسیاری از این افراد با سرخوردگی و ناکامی دست به گریبان هستند. برای حل این مسائل، نیاز به برنامه‌ریزی‌های دقیق و سیاست‌گذاری‌های مؤثر وجود دارد تا این نسل بتواند به آرزوهای خود دست یابد و زندگی مشترک موفقی را تجربه کند.