در حالی که جورج دبلیو بوش، ماه‌های پایانی ریاست‌جمهوری خویش را می‌گذراند، ایالات متحده شاهد یکی از بی‌سابقه‌ترین سیل‌ها در تاریخ خود است. در این یادداشت، عملکرد دولت بوش در کنترل و مقابله با بلایای طبیعی در فاصله سال‌های 2000 تا 2008 در ایالات متحده آمریکا، مورد بررسی قرار می‌گیرد.

امروزه دانشمندان بر این باورند که میزان بلایای طبیعی به دلیل گرم شدن زمین نسبت به بیست سال گذشته چهار برابر شده است. در کنار آن افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای را نیز مهمترین علت گرم شدن زمین می‌دانند. باید اشاره کرد که دولت اول بوش نسبت به هشدارهای سازمان‌های بین‌المللی برای برخورد اساسی با این مشکل جهانی که ناشی از گازهای گلخانه‌ای ایالات متحده و دیگر کشورهای صنتعتی است، بی‌توجه بوده و هیچگاه حاضر به عضو شدن در کنوانسیون‌های مربوطه نبوده است. در نتیجه در کنار دیگر کشورهای جهان، ایالات متحده نیز از عوارض این بی‌توجهی که باعث بالا آْمدن سطح آب اقیانوس‌ها و در نتیجه بروز توفان‌ها و سیل‌های بزرگی در شهرهای ساحلی می‌شود، بی‌بهره نبوده است.
با وجود تعداد اندک بلایای طبیعی در دوره نخست ریاست‌جمهوری جورج بوش، در آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری وی، ایالت متحده یکی از مرگبارترین حوادث طبیعی در تاریخ خود را تجربه کرد.
در 29 آگوست 2005 بر اثر یک توفان سهمگین، رودخانه «می‌سی سی پی» در نقاطی از شهر «نیو اورلئان» در ایالت لوئیزیانا طغیان کرده و 80 درصد از این شهر را به زیر آب برد. این حادثه منجر به آوارگی بیش از یک میلیون نفر و کشته شدن حدود 1300 نفر شد. این توفان با 70 میلیارد دلار خسارت، پرهزینه‌ترین بلای طبیعی در تاریخ ایالات متحده به شمار می‌رود، به گونه‌ای که بر اثر آن خسارت‌ها کسری بودجه فدرال در اواخر سال 2005 به حدود پانصد میلیارد دلار رسید.
یکی از عوامل تشدید کننده این بحران، حضور نداشتن 35 درصد از نیروهای گارد ملی این ایالت و حضور آنها در عراق در هنگام بروز این حادثه بود که منجر به تأخیر در کمک رسانی به آسیب دیدگان شد.
اما توفان کاترینا نه تنها برای ساکنان ایالت‌های لوئیزیانا و می‌سی سی پی، باعث مشکلاتی شد، بلکه به همان اندازه برای کاخ سفید نیز بحران‌ساز شد.
حضور جورج بوش در تعطیلات ماهانه در مزرعه‌اش در تگزاس و بازدید با تأخیر پنج روزه وی از شهر «نیو اورلئان» و از طرفی کنترل و حل نشدن سریع این بحران، منجر به انتقادهای فراوانی در درون آمریکا شد. به گونه‌ای که بنا بر نظرسنجی روزنامه «واشنگتن پست» که اندکی پس از توفان کاترینا صورت گرفت، 60 درصد از مردم ایالات متحده (41 درصد جمهوری خواهان و 79 درصد دمکرات‌ها) عملکرد بوش در حل این بحران را غیر مثبت ارزیابی کردند.
برخی از کارشناسان، شکست و ناکامی دولت جورج بوش در مقابله با توفان کاترینا را بزرگترین شکست مدیریتی تاریخ آمریکا می‌دانند.
اما یکی از مسائلی که موجب تشدید این انتقادها شد، ساختار جمعیتی شهر «نیو اورلئان» بود. این شهر یکی از مناطق فقیر ایالات متحده است، به گونه‌ای که 25 درصد ساکنان آن زیر خط فقرند و از طرفی 65 درصد جمعیت این شهر را سیاهان تشکیل می‌دهند. همه این عوامل باعث شد که امروزه حدود 67 در صد از سیاه‌پوستان ایالات متحده، عملکرد ضعیف دولت جورج بوش در کنترل این بحران را نشانه‌ای از ادامه روند تبعیض نژادی در این کشور بدانند.
از دیگر بلایای طبیعی رخ داده در دوران ریاست‌جمهوری جورج دبلیو بوش، می‌توان به آتش سوزی سال 2007 در ایالت کالیفرنیا اشاره کرد. این آتش‌سوزی که 3500 هکتار از جنگل‌های این منطقه را در کام خود فرو برد، منجر به قطع بسیاری از خطوط انتقال برق در این ایالت شد. از طرفی، ذخایر آب در بعضی از مناطق این ایالت به دلیل استفاده زیاد برای خاموش کردن آتش کاهش شدید یافته و بسیاری از ساکنان برای تهیه آب آشامیدنی با مشکل روبه‌رو شدند. در این حوادث همچنین حدود چهارده نفر کشته و بیش از صد نفر زخمی شدند.
پس از عملکرد ضعیف دولت بوش در مهار سریع این بحران، انتقادها از جورج بوش افزایش یافت، به گونه‌ای که 70 درصد از مردم، دولت وی را در مدیریت بلایای طبیعی ناتوان دانستند، اما تازه‌ترین بلای طبیعی ایالات متحده، در حالی در ماه جاری رخ داد که جورج بوش سرگرم دیدارهای اروپایی خویش بود.
این سیل که تاکنون میلیون‌ها هکتار از زمین‌های کشاورزی و چراگاه‌های ایالت «آیوا» را به زیر آب برده است، بی‌سابقه‌ترین سیل در پانزده سال گذشته است. این حادثه منجر به کشته شدن 24 نفر و بی خانمان شدن 380 هزار نفر شده است. برای مثال 36 هزار نفر از جمعیت 120 هزار نفری شهر «سیدار راپیدز» مجبور به ترک خانه‌هایشان شده‌اند.
در کنار این مشکلات، می‌توان به نابودی بیش از 20 درصد از غلات این ایالت و تداخل در سیستم حمل نقل آبی رودخانه بزرگ «می‌سی سی پی» نیز اشاره کرد. همه این عوامل باعث شده است که مردم این ایالت نسبت به آینده خود بدبین بوده و آینده‌ای همچون «نیو اورلئان» را برای خود متصور شوند. باید اشاره کرد که هم‌اکنون با گذشت حدود سه سال از توفان کاترینا، تنها شانزده هزار از 130 هزار متقاضی کمک مالی در این حادثه، توانسته‌اند هزینه بازسازی خانه‌های خود را دریافت کنند، به گونه‌ای که چندی پیش، «ماری لاندریو»، سناتور دمکرات ایالت لوئیزیانا با اشاره به این مسأله گفت: به نظر می‌رسد دولت آمریکا هیچ گونه آمادگی برای مقابله با حوادث طبیعی همچون توفان و سیل نداشته و در آینده نیز با مشکلاتی روبه‌رو خواهد بود.
در پایان، می‌توان نتیجه گرفت هر کدام از این حوادث که در نوع خود بی‌سابقه است، نقاط ضعف اساسی و مهمی را آشکار می‌کند که عمدتا ناشی از سه عامل است: نخست، اختصاص بخش عمده‌ای از منابع آمریکا به جنگ در عراق توسط دولت بوش؛ دوم، تأکید بیش از اندازه نهادهای مرتبط با امنیت ملی بر جنگ علیه تروریسم، به گونه‌ای که سرانجام به کاهش منابع اختصاص داده شده دولت به خطرات بلایای طبیعی منجر شده است؛ سوم، بی‌توجهی این کشور به هشدار سازمان‌های بین‌المللی نسبت به بالا رفتن حرارت کره زمین و در نتیجه، احتمال افزایش اینچنین بحران‌هایی در سطح جهان و ایالات متحده.

منبع: / سایت خبری / تابناک ۱۳۸۷/۰۴/۰۰صفحه اینترنتی مرتبطhttp://www.tabnak.ir/pages/?cid=12978
نویسنده : مهدی بخشی