روزنامه همشهری دوشنبه 15 مرداد ,1375 5 آگوست ,1996 سال چهارم , شماره 1034 
 

استمرار فرهنگ یک جامعه ارتباط مستقیم با انتقال مواریث اجتماعی و فرهنگی دارد. بدین معنی که عادات و عقاید و عواطف از نسل سالمند به نسل جوان انتقال می یابد و هنگامی که مرگ نسل فرتوت را فرا می گیرد آموخته ها و حیات مادی و معنوی خویش را در جامعه برای آیندگان به ارث می گذارند.
ما نیز مانند بسیاری از ملل دیگر وارث فرهنگ دیرینه و متنوعی هستیم
که درگذر زمان هر قومی کم و بیش در رونق این سرمایه گرانبها سهمی
از تدبیر مادی و فکری و ذوقی خود را به ودیعه گذاشته است.
دانشگاه و مراکز نشر دانش در تمام جوامع محیطی ارزشمند شناخته
می شوند که نقش بسیار موثر و تعیین کننده در آینده اقتصادی, سیاسی و
فرهنگی کشور دارند و از مهمترین مراکز حفظ و گسترش میراث فرهنگی
می باشند. با پیشرفت روزافزون علوم و پیدایش تکنولوژیهای جدید و نقش
آن در تعیین موقعیت و منزلت جوامع در جهان کنونی لزوم توجه وبسط این
مراکز فرهنگی به عنوان یکی از ارکان ترقی کشورها همیشه مورد نظر
بوده است. رشد و شکوفائی هر کشور به چگونگی برخورداری آن جامعه از
علوم جدید و سرعت گیری آن در این زمینه وابسته است و آنچه که حصول
این برخورداری ها را ممکن می سازد وجود مراکز علمی و فرهنگی قوی و
گسترده است.
شهرستان رودسر در شرق استان گیلان که امروزه حدود دو هزار کیلومتر
مربع وسعت وبیش از دویست و چهل هزار نفر جمعیت را در خویش جای داده
است, روزگاری از مهمترین شهرهای ولایت گیلان به شمار می رفت که در
منابع تاریخ و جغرافیای ایران مربوط به سده های چهارم تا نهم هجری
بنام هوسم به کرات از آن یاد شده است. در کتاب گرانمایه رجال دو
هزار ساله گیلان تالیف حضرت آیت ا.. . مهدوی (چاپ نجف) این شهرزادگاه
امام فخررازی, ابوالفتوح رازی, شیخ المشایخ ابوجعفر هوسمی و بسیاری
از بزرگان و مشایخ معرفی شده است که جملگی بخاطر عدم امکانات
فراگیری علوم به شهرهای دیگر عزیمت نموده و در آنجا به تحصیل علم و
دانش پرداخته اند.
امروزه نیز این شهرستان افتخار دارد که با همه کمبودهایش به عنوان
شاخص ترین شهرستان در سطح استان هر ساله صدها نفر از علاقه مندان را
روانه مراکز آموزش عالی در سراسر کشور می نماید تا بتوانند میراث دار
فرهنگ غنی و ریشه دار این خطه سرسبز باشند.
اما بیائیم منصفانه قضاوت کنیم: این شهرستان که علاوه بر شاخص های
فرهنگی مذکور قطب مهمی در کشاورزی کشور نیز محسوب می شودو به عبارتی
بالاترین درصد تولید چای و برنج را در کشور داراست باید از داشتن حتی
یک دانشکده آنهم در سطح آزاد محروم باشد و این در حالی است که اکثر
شهرهای همجوار با درصد قبولی کمتر در مراکز آموزش عالی و جمعیت
کمتر چندین مرکز آموزش عالی را در خویش جای داده اند ! بیائیم با
گسترش عادلانه مراکز فراگیری علم و فرهنگ خصوصا در شهرهای شاخص این
میراث عظیم را پاس داریم و در جهت رشد و شکوفائی علمی و فرهنگی
مراکز و مناطق مستعد کوشا باشیم.
رودسر: مهندس علی گرجیان