روزنامه شرق پنجشنبه ۲۰ آذر ۱۳۸۲ - ۱۶ شوال ۱۴۲۴ - ۱۱ دسامبر ۲۰۰۳

ترجمه عباس فتاح زاده: در بحث های تجاری میان آمریکا و چین لحن طرفین دعوا شدیدتر شده است. اوایل هفته گذشته دولت آمریکا اعلام کرد واردات پوشاک چینی را با اعمال برخی محدودیت ها کم خواهد کرد. براساس طرح های موجود قرار است تعداد برخی محصولات نساجی چینی معادل ۵/۷ درصد قیمت پارسال آنها افزایش داده شوند.

دولت آمریکا قصد دارد با این اقدام رشد سریع واردات از جمهوری خلق را متوقف کند و از صنایع نساجی داخلی حمایت نماید. پکن چند روز پیش سفیر آمریکا در چین را احضار کرد. ژو ون ژونگ، معاون وزیر خارجه، خطاب به وی گفت: «دولت چین شوکه شده است.»

روزنامه چاینا دیلی در تفسیر اقدام جدید آمریکا می نویسد: «این کار به ضرر مصرف کنندگان آمریکایی و تجارت جهانی خواهد بود.» بنابر اعلام وزارت اقتصاد چین صادرات نساجی امپراتوری میانه به ایالات متحده طی سال گذشته به ۹/۱۰ میلیارد دلار افزایش یافت. این رقم از آن چیزی که برنامه ریزی شده بود کمتر است، لذا ناظران معتقدند اقدام اخیر ایالات متحده در درجه نخست تنها نوعی مانور سیاسی است.

مناقشه جدید تجاری را آمریکا با محدود کردن واردات برخی انواع پالتو و لباس های زیر زنانه از چین آغاز کرده است. به نظر می رسد علت اصلی مناقشه انتقال موقعیت های شغلی از آمریکا به چین باشد. این تهدید می تواند در جریان مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری در آمریکا موضوعی مهم و سرنوشت ساز باشد. اکنون آمریکا نه تنها از جانب کمونیسم چین احساس خطر می کند، بلکه از بابت کاپیتالیسم چینی نیز خود را تهدید شده می بیند. سیاستمداران آمریکایی و اتحادیه های اقتصادی معتقدند که جمهوری خلق چین عامل از میان رفتن بیش از دو میلیون موقعیت شغلی در صنایع تولیدی آمریکاست. اتحادیه صنایع نساجی آمریکا تخمین می زند که اگر روند سال گذشته ادامه پیدا کند احتمالاً تا سال ۲۰۰۵ از هر چهار قطعه لباس در بازار ایالات متحده سه عدد از آنها چینی خواهد بود. به منظور حمایت از صنایع داخلی برخی ائتلاف ها در آمریکا تشکیل شده اند که از میان آنها می توان به «صنایع تولیدی آمریکا را نجات دهید» اشاره کرد. این ائتلاف ها و گروه ها به دولت فشار وارد می آورند تا چین را «با بهره گیری از کل قدرت بازار آمریکا» وادار به از میان برداشتن «مزایای تجاری ناجوانمردانه» خود کند.

ایالات متحده دلیل گسترش صنایع صادراتی چین را در درجه نخست پایین بودن ارزش «یوان» می داند. این واحد پولی در بازار جهان به صورت آزاد معامله نمی شود، بلکه از سال ۱۹۹۴ ارزش آن متکی به ارزش دلار شده است. البته شرکت های آمریکایی نیز از این وضعیت بهره هایی را می برند. تنها شرکت فروشگاه های وال- مارت سال گذشته کالاهایی به ارزش مجموعاً دوازده میلیارد دلار از چین وارد کرده است.

بنابر تحقیق اتحادیه صنایع نساجی چین این کشور اواخر دهه نود از هر شش دست لباس تولید شده در دنیا یک دست را تولید کرده است. کارشناسان تعداد شرکت های صادرکننده لباس در چین را حدود ۳۰ هزار عدد تخمین می زنند. طی دو دهه گذشته صنایع نساجی در این کشور سالانه به صورت متوسط ۱۶ درصد رشد داشت. بدین ترتیب کشور بزرگ چشم بادامی ها از سال ۱۹۹۴ به بزرگ ترین صادرکننده پارچه و لباس در دنیا بدل شده است. قدرت چین هم اکنون به حدی است که آمریکا نمی تواند آن را به راحتی تحت فشار قرار دهد. بخش صادرات این کشور طی سال های اخیر مجموعاً حدود ۴۰۰ میلیارد دلار ارز کسب کرده است. بخش عمده ای از این درآمد صرف سرمایه گذاری در اوراق قرضه کوتاه مدت آمریکا شده است. مجله بیزنس ویک می نویسد: «چین بدل به سرمایه گذار جدید و غافلگیرکننده در آمریکا شده است.» اگر چین حتی بخشی از اوراق قرضه مذکور را در بازار برای فروش عرضه کند خطری بزرگ گریبانگیر اقتصاد آمریکا خواهد شد. چینی ها همچنین مهم ترین خریدار پنبه و سویای تولیدی در ایالات متحده هستند. روزنامه رسمی خلق در پکن می نویسد: «برای آمریکا کشاورزی همانقدر مهم است که برای چین صنایع نساجی اهمیت دارد.» آمریکایی ها باید این جمله را یک تهدید آشکار تلقی کنند.

منبع: زود دویچه سایتونگ