روزنامه شرق، شنبه ۲۲ آذر ۱۳۸۲ - ۱۸ شوال ۱۴۲۴ - ۱۳ دسامبر ۲۰۰۳

اردشیر زارعی قنواتی :مسئله تسلیحات کشتار جمعی عراق همچنان موضوع بحث و مجادلات حقوقی بین حامیان و مخالفان جنگ در این کشور است.نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا بعد از ۸ ماه که از اشغال عراق می گذرد تاکنون کوچکترین مدرکی در خصوص اثبات وجود این تسلیحات در عراق به دست نیاورده اند. بیش از ۱۴۰۰ بازرس تسلیحاتی آمریکا به سرپرستی « دیوید کی » کارشناس ارشد مسئول در این پرونده بعد از ماه ها جست وجو درگزارش خود به کنگره این کشور، بر عدم وجود چنین تسلیحاتی اقرار کردند. در تازه ترین کوششی که برای معرفی و اثبات منابع اطلاعاتی انجام گرفته است، دوشنبه ۸ دسامبر خبرگزاری های بین المللی از کشف منبع اطلاعاتی بریتانیا درخصوص تسلیحات کشتارجمعی عراق خبر دادند. اظهارات سرهنگ« الدباغ » از اعضای سابق ارتش عراق در مصاحبه با روزنامه ساندی تلگراف چاپ لندن مبنی براینکه او منبع اطلاعاتی بریتانیا بوده است در همین راستا انجام می گیرد. جدا از اینکه این شخص وجود خارجی داشته باشد یا نه، اظهارات او آنچنان غیر موثق و پر از تناقض است که از همان ابتدا بطالت آن جلب نظر می کند. او ضمن تأئید اینکه عراق دارای تسلیحات میکروبی وشیمیایی ای بود که در عرض ۴۵ دقیقه می توانست آنها را با استفاده از نارنجک انداز علیه نیروهای ائتلاف به کاربرد همچنان بر این نکته پافشاری می کندکه این تسلیحات در خاک عراق مخفی شده است. الدباغ می افزایدکه صدام حسین یقین داشت که نیروهای به رهبری آمریکا عراق را اشغال می کنند و قصد داشت که پس از اشغال کشور از این تسلیحات برای مبارزه با نیروهای اشغالگر استفاده کند.

هرچند که امروزه با اظهارات روشن « هانس بلیکس » و « اسکات ریتر » رؤسای سابق بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل متحد و همچنین« دیوید کی » مأمور آمریکایی مسئول در این پرونده این اتهامات رنگ باخته است، اما تناقضات پیرامون اظهارات سرهنگ الدباغ نیز در جای خود جالب توجه است.

۱- مطمئناً این سرهنگ سابق ارتش عراق در مقایسه با حلقه فوقانی دولت و سازمان های امنیتی این کشورکه اکثراً تحت بازداشت نیروهای ائتلاف قرار دارند از موقعیت بهتری جهت آگاهی به اسرار نظامی برخوردار نیست. درحالی که از جمع ۵۲ نفر حک شده بر اوراق بازی و تحت تعقیب نیروهای آمریکایی، همگی آنها به جز چند نفر کشته یا دستگیر شده اند . بدون شک چنانچه وجود تسلیحات کشتار جمعی واقعیت داشت، بازجویان اطلاعاتی و سیستم های بازجویی آمریکایی تا بدان حد ناکارآمد تلقی نمی شدند که بعد از ۸ ماه بازجویی از این اشخاص از دستیابی به یک مدرک معتبر در این خصوص عاجز باشند . همین که فیلم های مراسم و روابط خانوادگی صدام حسین به وفور در عراق دست به دست می شود مؤید این موضوع است که تمامی اسناد حکومتی نیز در اختیار اشغالگران قرار گرفته است. بنابراین اگر امروزه هیچ نشانه ای از اقرار مقامات دستگیر شده و اسناد به دست آمده در خصوص تسلیحات کشتارجمعی عراق منتشر نمی شود به معنی این خواهد بود که چنین اتهاماتی پایه و اساس درستی نداشته است.

۲- بدون شک چنانچه بپذیریم یک رژیم توتالیتر چون عراق تا بدان حد می تواند در پنهان کاری موفق باشد که حلقه اطرافیان رهبری نیز از اسرار مگوی آن آگاه نمی شوند تصور اینکه یک سرهنگ جزو ارتش این همه از اسرار مخفی داشته باشد غیر عقلایی خواهد بود. حجم اطلاعاتی که سرهنگ الدباغ مطرح می کند خود بیانگر غیر واقعی بودن آن و اثبات دروغ پردازی او است .

او ادعا می کند که می دانست عراق تسلیحات میکروبی و شیمیایی آماده داشته است. نوع کاربری این تسلیحات با نارنجک انداز انجام می شود و ظرف ۴۵ دقیقه قابل استفاده علیه دشمن است. صدام می دانست که عراق توسط مهاجمان اشغال می شود و مصمم بود که پس از اشغال از این تسلیحات استفاده کند. این همه اطلاعات شاید در تحلیل یک کارشناس قابل توجیه باشد اما برای یک منبع اطلاعاتی که باید با اتکا به اسناد در دسترس خود گزارش دهد بسیار مضحک می نماید.

۳- مهم ترین موضوعی که بطالت اظهارات سرهنگ الدباغ را روشن کند تأکید او بر قصد صدام حسین برای استفاده از این تسلیحات بعد از اشغال عراق است. چرا که هم اکنون که ۸ ماه از اشغال این کشور می گذرد بر طبق این اظهارات می بایست نیروهای وفادار به صدام از چنین تسلیحاتی استفاده می کردند. باتوجه به اینکه رژیم صدام حسین سرنگون شده و دیگر هیچ گونه دلیلی برای مماشات یا ترس از تبعات حقوقی اقدامات خود ندارد، استفاده نکردن از امکانات موجود با هیچ معیاری قابل توجیه نیست. اما در عرصه واقعی تنش های کنونی در عراق، تا به امروز هیچ نشانه ای از استفاده از تسلیحات غیر متعارف توسط بقایای رژیم گذشته به دست نیامده است. مطمئناً بدترین روزهای صدام حسین اتفاق افتاده است، سرنگونی حکومتش، قتل عام « عدی و قصی » پسرانش، «مصطفی » نوه اش و مهمتر از همه سایه تعقیب گرانی که هر لحظه سعی دارند حلقه محاصره به دور او را تنگ تر کنند. با توجه به شخصیت صدام که دغدغه هیچ معیار اخلاقی را ندارد مسلم بود که چنانچه او از این تسلیحات بهره می برد حتی یک لحظه نیز در استفاده از آن درنگ نمی کرد.

در معمای تسلیحات کشتارجمعی عراق، این موضوع جالب توجه است که تمامی کسانی که با قاطعیت از وجود اطلاعات در مورد آن سخن گفته اند ظاهراً از همه چیز به غیر از محل اختفای آنها خبر دارند. تا به امروز این همه سازمان های اطلاعاتی و عوامل جاسوسی برای یک بار نیز در این خصوص سند موثق ارائه نکرده اند که همین امر نشان می دهد، تمامی اطلاعات مطرح شده تنها بر ذهنیات یا دروغ پردازی استوار بوده است.