رابرت آگوستوس چزبرو (/ˈtʃiːzbroʊ/;[1] 9 ژانویه 1837-8 سپتامبر 1933) شیمیدان  و بنیانگذار شرکت تولیدی چزبرو آمریکایی بود که ژله نفتی را کشف کرد - که او آن را به عنوان وازلین به بازار عرضه کرد 

Chesebrough متولد لندن، انگلستان، از پدر و مادر آمریکایی در 9 ژانویه 1837، در شهر نیویورک بزرگ شد. او در 28 آوریل 1864 با مارگارت مک کردی ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند شد.
 

چسبرو کار خود را به عنوان شیمیدانی آغاز کرد که نفت سفید را از روغن اسپرم نهنگ ها پاکسازی می کرد. کشف نفت در Titusville، پنسیلوانیا، کار او را منسوخ کرد، بنابراین او به Titusville سفر کرد تا در مورد مواد جدیدی که ممکن است از سوخت جدید ایجاد شود، تحقیق کند. هنگامی که او در اطراف میدان نفتی قدم می زد، متوجه چیزی به نام موم میله شد که به نام ژله نفتی نیز شناخته می شود، ماده ای ژله مانند که اغلب از تجهیزات پمپاژ پاک می شد. به چزبرو گفته شد که این مزاحم است، مگر زمانی که کسی دچار بریدگی یا سوختگی شده باشد. اگر روی جراحت مالیده شود، درد را کاهش داده و جراحت را سریع‌تر التیام می‌بخشد. سپس ژله را وازلین نامید.

در سال 1875، او شرکت تولیدی Chesebrough را تأسیس کرد که تولید کننده پیشرو محصولات مراقبت شخصی است. Chesebrough در سال 1872 روند ساخت ژله نفتی را به ثبت رساند (U.S. Patent 127568).

موفقیت چزبرو ناشی از اعتقاد راسخ به محصولش بود. قبل از اینکه شروع به فروش ژله نفتی کند، آن را روی بریدگی ها و سوختگی های خود آزمایش کرد. چزبرو هنوز قادر به فروش هیچ کدام به داروخانه ها نبود تا اینکه به اطراف نیویورک سفر کرد و محصول معجزه آسای خود را به نمایش گذاشت. او در حضور تماشاگران، پوست خود را با اسید یا شعله باز می سوزاند، سپس ژله شفاف را روی جراحاتش می پاشید و جراحات گذشته را نشان می داد، به گفته او، با محصول معجزه آسای خود بهبود می یافت. در واقع، بریدگی ها و سوختگی ها را التیام نمی بخشد، ژله یک لایه تشکیل می دهد و باعث می شود کثیفی وارد نشود (یکی از علل اصلی مرگ و میر و بیماری در زمان خود به دلیل عفونی شدن زخم های باز بود) و رطوبت را به دام می اندازد. برای ایجاد تقاضای بیشتر، او نمونه‌های رایگان ارائه کرد که یکی از اولین نمونه‌های آن بود.

چزبرو اولین کارخانه خود را در سال 1870 افتتاح کرد. اولین اشاره شناخته شده به نام وازلین در حق اختراع او در ایالات متحده است: 'من، رابرت چسبرو، یک محصول جدید و مفید از نفت اختراع کردم که نام آن را 'وازلین...' گذاشتم. اعتقاد بر این است که این کلمه از آلمانی Wasser (آب) + یونانی باستان: έλαιον (élaion، روغن) آمده است.

چزبرو 96 سال عمر کرد و چنان به وازلین اعتقاد داشت که ادعا می کرد هر روز یک قاشق از آن را می خورد. او در خانه اش در اسپرینگ لیک، نیوجرسی درگذشت.[7] او همچنین، طبق گزارش‌ها، در طول یک حمله جدی پلوریت در اواسط 50 سالگی، از پرستارش خواست که او را از سر تا پا با وازلین بمالد. او به زودی بهبود یافت و بهبودی خود را مدیون وازلین دانست.[8] او در گورستان وودلاون در برانکس، شهر نیویورک به خاک سپرده شده است.