روزنامه شرق، پنجشنبه ۴ دی ۱۳۸۲ - ۲ ذیقعده ۱۴۲۴ - ۲۵ دسامبر ۲۰۰۳

 مارتین لوتر در ۱۴۸۳ میلادی در شهر آیزلین در خانواده معدنکار با ریشه های روستایی به دنیا آمد. به مدرسه لاتینی «مانسفلد» رفت و تحصیلش را در ماگدبورگ و آیزن باخ ادامه داد. لوتر در ۱۵۰۱ تحصیلاتش را در ارفورت آغاز کرد و قصد داشت وکیل شود.در سال ۱۵۰۵ با تصمیمی سرنوشت ساز مسیر زندگیش را عوض کرد و به قصد کشیش شدن وارد دیرآگوستینی ار فورت شد. این تصمیم بقیه زندگی او را شکل داد و با ایجاد نهضت اصلاح طلب به اوج رسید. تجربه های شخصی منفی لوتر از رفتارهای پرنخوت روحانیون مسیحی نه تنها باعث انتقاد فزاینده او از اوضاع درون کلیساها شده بلکه به بازسنجی بنیادین الهیات قرون وسطایی نیز انجامید.انتقاد علنی او از سوءاستفاده از گواهی های آمرزش در ۱۵۱۷ باعث آغاز محاکمه او در دادگاه تفتیش عقاید شد و پس از انتشار کتاب «غذای کرم های امپراتوری» به طرد او از جامعه مسیحی انجامید. فردریش خردمند، حاکم وقت، با ترتیب دادن یک به اصطلاح «آدم ربایی» زندگی او را نجات داد. لوتر تقریباً یک سال را به عنوان «شوالیه جورج» در وارتبورگ گذراند و در آنجا عهد جدید را به آلمانی ترجمه کرد.آشکارترین جدایی لوتر از پیمان های کشیشی  اش با ازدواج او با «کاتارنیا فون بورا» در ژوئن ۱۵۲۵ به انجام رسید. پس از «جنگ دهقانان»، که مورد تأیید لوتر نبود، او به ترویج توسعه کلیساهای پروتستان منطقه ای از طریق ملاقات ها و سیاست های کلیسایی پرداخت. او در فوریه ۱۵۴۶ شهر زادگاهش آیزلین درگذشت و در کلیسای «کسل» در وتینبورگ به خاک سپرده شد. آنچه می خوانید برگرفته ای است از اثر بسیار شاخص و مهم او، «درآمدی بر نامه پولس قدیس به رومیان».

ایمان آن چیزی نیست که برخی مردمان گمان می برند. رویای انسانی آنها، پندار و خیال است زیرا می بینند که از پی ایمان، کارهای نیک و زندگی بهتر نمی آید، آنها به اشتباه می افتند، حتی با وجودی که در باب ایمان بسیار سخن می گویند و سخن می شنوند. می گویند:ایمان، کافی نیست، تو باید کارهای نیک انجام دهی، باید زاهدمآب و خداترس باشی تا نجات پیدا کنی و رستگار شوی.» فکر می کنند، اگر ندای انجیل را بشنوی، آنگاه به یاری نیروی قوت خودت، قادری قلبی سپاسگزار و سبحان گو را بیافرینی که می گوید: من ایمان دارم. این همان چیزی است که فکر می کنند ایمان حقیقی است. ولی،  از آنجا که این سخن، باوری بشری و در حکم خیال و رویاست، قلب هرگز چیزی از آن نخواهد آموخت، بنابراین کاری پیش نخواهد برد و حتی اصلاح و رفرم نیز از این «ایمان» سربرنخواهد داشت.

به واقع ایمان، کنش خداوند در درون ماست، کنشی که ما را دگرگون می کند و باعث می شود از نو در خدا زاده شویم. (انجیل یوحنا ۱۳ :۱) این کنش، آدم (adam) پیر را می کشد و ما را به انسان هایی سراسر متفاوت بدل می کند. او قلب ما را، روح ما را، اندیشه های ما را و تمام نیروهایمان را دگرگون می کند. این کنش خدایی، روح القدس را به همراه می آورد. آری، این ایمان، ایمانی است زنده، خلاق، فعال و قدرتمند. او هرگز باز نمی  ایستد تا بپرسد آیا کارهای نیک باید انجام شوند یا نه، بلکه پیشاپیش، قبل از آنکه کسی چنین پرسشی پیش نهد، آن کارها را انجام داده است و بی وقفه نیز انجام می دهد. هر آن کس که کار نیک را به شیوه ای از این دست انجام نمی دهد، مومن نیست.

او پرسه می زند و ایمان و کار نیک را می جوید، حال آنکه حتی نمی داند ایمان و کار نیک چیست. باری، حرافی  ها و یاوه گویی ها در باب ایمان و نیکوکاری با هزار رنگ و لعاب به کار خود ادامه می دهند.ایمان، در حکم اعتماد جاندار و راسخ به رحمت خداوند است، اعتمادی چنان مطمئن از لطف خداوند که حاضر است مرگ را هزار بار به جان بخرد. چنین اطمینان و معرفتی از رحمت خداوند، تو را در پیوندت با خداوند و همه مخلوقات، شاد و سرزنده و استوار می سازد. روح القدس باعث می شود این امر از خلال ایمان صورت پذیرد. بدین خاطر، تو آزادانه و مختارانه و مسرورانه به هر کسی که می رسی نیکی و خدمت می کنی، برای هر نوع چیزی غصه می خوری و خدایی را که چنین رحمتی به تو عرضه داشته است، دوست می داری و می ستایی. از این رو، جدا کردن ایمان از اعمال، همان اندازه غیرممکن است که جدا کردن نور و گرما از آتش! پس، باورهای نادرست خودت را دریاب و مبارزه کن در برابر حرافان و یاو ه سرایان به هیچ درد نخوری که گمان می برند چندان باهوش و زرنگ اند که می توانند ایمان و اعمال نیک را تعریف کنند، حال آ نکه احمق ترین احمق هایند. از خداوند بخواه که ایمان را در تو تحقق بخشد، در غیر این صورت تا ابد بدون ایمان خواهی ماند، حال هر چه هم که آرزو کنی و بگویی و انجام توانی داد.

www.iclnet .org-Luther wrttings