روزنامه شرق، چهارشنبه ۱۰ دی ۱۳۸۲ - ۷ ذیقعده ۱۴۲۴ - ۳۱ دسامبر ۲۰۰۳

ترجمه سهیلا قاسمی: رئیس اتحادیه اروپا که به خاطر اشتباهات دیپلماتیکش شهره شده کاملاً نشان داده که نه در حد اروپا است و نه در حد کشورش ایتالیا.سیلویو برلوسکونی مسئول اصلی شکست روز سیزدهم دسامبر در اجلاس اروپا در بروکسل به حساب آمد. آن هم در شرایطی که خوزه ماریا اسنار رئیس دولت اسپانیا و لسزک میلر نخست وزیر لهستان هرکاری می توانستند کردند تا مذاکرات جاری در مورد قانون اساسی اتحادیه اروپا به شکست بینجامد و در این راه به سرسختی فرانسه و آلمان هیچ اهمیتی ندادند. اما در این میان رئیس ایتالیایی اتحادیه به درستی در جایگاه خود به عنوان ریاست این اتحادیه ظاهر نشد و زمانی که مواضع کشورها به نظر آشتی ناپذیر می رسید خیلی زود همه چیز را به پایان رساند. تلاش برای رسیدن به توافق و طول کشیدن اجلاس مسلماً او را از مسابقه فوتبال باز می داشت. او برنامه ریزی کرده بود روز یکشنبه حتماً در میلان باشد و بازی را از نزدیک تماشا کند. ماریو پیرانی سرمقاله نویس روزنامه لارپوبلیکا در مورد او می نویسد: «برای سیلویو برلوسکونی، اروپا مسئله ای پرزحمت است که نیاز به قاعده و قانون دارد و نمی تواند به سرهم بندی های سیاسی همیشگی اش بپردازد. به همین دلیل اروپا برای او فقط به دشمنی می ماند که موجب شده است او از عدم قوانین، فلاسفه سیاسی خودش را شکل دهد. به اعتقاد من شکست اجلاس بروکسل برای اوهیچ اهمیتی ندارد.»

با وجود این می توان گفت که شوالیه ایتالیایی در بروکسل خیلی بهتر از سایر دوران ریاستش بر اروپا رفتار کرد. در این شش ماه گاف های او آنقدر زیاد بود که حتی توجه هوادارانش را هم جلب کرد. او نشان داد که نه تنها نسبت به طرح اروپا بی اطلاع است، بلکه در زمینه سیاسی و تاریخی هم هیچ درخششی ندارد.

گاف های او درست از فردای شروع به کارش، یعنی روز دوم ژوئیه آغاز شد. زمانی که وارد پارلمان اروپا شد و مارتین شولتز نماینده آلمان در مورد مسائل او با دادگاه کشورش سئوال کرد، او حرکتی مشابه نگهبانان اردوگاه نازی ها انجام داد. نتیجه اینکه برخورد او میان رم و برلین بحرانی دیپلماتیک پدید آورد. ماه سپتامبر و در جریان گفت وگو با هفته نامه انگلیسی زبان The Spectato نیز برلوسکونی تاکید کرد که بنیتو موسولینی، دیکتاتور فاشیست، «هرگز کسی را نکشته است.» و فقط «مردم را به تعطیلات و به دوردست فرستاده است.» وی در ادامه همین گفت وگو خاطرنشان کرده بود که قضات «از نظر ذهنی آشفته هستند.»

از نظر دیپلماتیک، او بی هیچ تردیدی از خطوط مورد نظر اتحادیه اروپا پافراتر گذاشته است. از آغاز ماه ژوئیه و سفر به خاورمیانه، تسلیم فشارهای دولت اسرائیل شد و از دیدار یاسر عرفات سرباز زد و به این ترتیب قانون کشورهای عضو اتحادیه اروپا را زیرپا گذاشت. رفتار او در اجلاس اتحادیه اروپا- روسیه در رم که ماه نوامبر برگزار شد بیش از همه حیرت آور بود: به هنگام میزبانی ولادیمیر پوتین به شکل وکیل او درآمد و در کنفرانس مطبوعاتی پس از اجلاس به جای پوتین به سئوالات مربوط به چچن پاسخ داد. او روزنامه نگاران را متهم کرد که اطلاعات مربوط به روسیه را به شکل دیگری منعکس می کنند. این حمایت از سیاست روسیه در مسئله چچن، آن هم صحبت کردن در قالب کل اتحادیه موجب شد در گردهمایی وزرای خارجه کشورهای عضو اروپا در بروکسل همه او را به باد انتقاد بگیرند و در نهایت این عمل به قیمت این تمام شد که رومانو پرودی رئیس کمیسیون اروپا تفسیری خشن از حرکت او ارائه داد و بعد گفت: «برلوسکونی بهتر بود به جای وضعیت روسیه در مورد وضعیت ایتالیا صحبت می کرد.»…

طی شش ماه اخیر او نشان داده که نه تنها در حد و اندازه اروپا نیست بلکه در حد ایتالیا هم نیست. شوخی های او و بازی های لفظی اش در اصل برای این است که بازی حقیقی سیاسی اش را مخفی کند. گویی زندگی سیاسی او یک شوی تلویزیونی است.

سرجیو رومانی، تاریخ نگار و وقایع نگار نشریه کوریه دلاسرا می نویسد: «در ایتالیا برلوسکونی هم راه حل است و هم مسئله. او وارد سیاست شد تا خلأیی را پر کند و هیچ کس دیگری نمی توانست همانند او باشد. اما وقتی به راه حل تبدیل شد، همزمان مشکل سازی کرد. چرا که او همین است که هست.»

اما دیگر ایتالیایی ها خسته شده اند. نظرسنجی های اخیر نشان می دهند که محبوبیت او بسیار کم شده. این مسئله فقط به خاطر اروپا نیست، بلکه به خاطر خلف وعده هایش در زمینه کاهش مالیات و… است. همچنین روز ۱۶ دسامبر وقتی رئیس جمهور کارلو آزگلیو چیامپی از امضای قانون جدید او برای اصلاح رسانه ها سرباز زد شروع به پرده پوشی سیاسی کرد. این قانون موجب می شد او به راحتی بتواند امپراتوری رسانه ای اش را حفظ کند. از سویی دیگر پارلمان را وادار کرد تحقیقاتی را که پنج شخصیت بلندپایه دولتی علیه او آغاز کرده بودند به حالت تعلیق درآورد.

منبع: اکسپرس