خاورمیانه هسته‌ای
ایران اولین کشور بهره‌مند از نیروگاه برق هسته‌ای در خاورمیانه است. در خاورمیانه سرشار از نفت، این عنوانی افتخارآمیز است. زمانی «کاندولیزا رایس» وزیر خارجه پیشین آمریکا می‌گفت که ایران نفت‌خیز، نیازی به انرژی هسته‌ای ندارد. واشنگتن اینک می‌گوید که نیروگاه بوشهر الگویی برای غنی‌سازی اورانیوم در خارج از ایران است. عجله نکنید! تا چند سال دیگر آمریکا مواضع خود را با توجه به واقعیت‌های ایران تغییر می‌دهد.
ایران در شرایط تحریم جهانی و مخالفت مصرانه غرب، این طرح بزرگ را افتتاح کرد. روس‌ها باید خیلی زودتر از این نیروگاه را به راه می‌انداختند، اما این کار را به مناسبات خودشان با غرب و آمریکا پیوند زدند و سبب شدند که در ایران مورد اعتراض رسمی و مردمی قرار گیرند. برای روسیه مهم است که نخستین نیروگاه هسته‌ای خود در خارج را به رخ جهانیان بکشد و برای صنعت هسته‌ای خود مشتری‌های دیگری پیدا کند. البته مسکو همواره زیر فشار یا خواست آمریکا و برخی دولت‌های اروپایی بود که نیروگاه بوشهر را راه‌اندازی نکند. روسیه، اتحاد جماهیر شوروی سابق نیست، ولی نمی‌تواند رابطه با همسایه بزرگ و مهم جنوبی خود را قربانی مناسباتش با غرب کند.
این نیروگاه، ایران را وارد مرحله جدیدی می‌کند. ایرانی‌ها خود به دانش هسته‌ای دست یافته‌اند و اورانیوم را تا سطح صنعتی و حتی سطح 20درصد برای نیروگاه تحقیقاتی دانشگاه تهران غنی‌سازی کرده‌اند. این نیروگاه و آن دانش موجب می‌شود که ایران به سطح جدیدی از صنعتی شدن پا بگذارد.
بحث درباره حمله اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای و نظامی ایران، زیاد در رسانه‌های غربی مطرح می‌شود. یک سایت دولتی ـ امنیتی اسرائیل چندی قبل نوشت که اسرائیل به زودی به ایران حمله می‌کند. وقیح‌تر از همه «جان بولتون» بود که علناً از اسرائیل خواست تا نیروگاه بوشهر راه‌اندازی نشده، به ایران حمله کند!!! آیا می‌توان باور کرد این فرد مدتی نماینده آمریکای (به اصطلاح) متمدن در سازمانی بود که برای اتحاد میان ملت‌ها و جلوگیری از بروز بحران‌ها و جنگ‌ها تأسیس شده است؟
می‌گویند که تلاش ایران برای گسترش فناوری هسته‌ای خود و راه‌اندازی نیروگاه هسته‌ای بوشهر، موجب رقابت هسته‌ای در منطقه می‌شود. به واقع اشکال این امر در کجاست؟ این رقابت تا زمانی که تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای باشد، چه مشکلی دارد؟ آیا کشورهای منطقه باید تمامی ذخایر نفت خود را به غرب تقدیم و چند دهه دیگر ورشکستگی اقتصادی و سپس سیاسی خود را اعلام کنند؟
دیگر نمی‌توان ملت‌های خاورمیانه را فقط به بهانه حفظ برتری استراتژیک اسرائیل از فناوری هسته‌ای محروم کرد. مطمئناً برای مردم مصر، الجزایر، عراق و غیره، تلاش ایران برای تحصیل و پیشبرد فناوری هسته‌ای مسالمت‌آمیز و نیروگاه بوشهر، الگویی خواهد بود برای آنچه آنها در کشور خودشان ضروری می‌دانند. دیر یا زود، آمریکا و اروپای تابع محض آن، باید به واقعیت‌های جدید در خاورمیانه تن بدهند.
پس از ایران، دولت‌هایی در صف احداث یا خرید نیروگاه برق هسته‌ای ایستاده‌اند. اردن قبلاً برنامه‌ریزی کرده و عربستان شهرک هسته‌ای خود را برای مطالعه در این مورد و خرید تأسیسات برق هسته‌ای و آب شیرین کن، شروع کرده و امارات به فرانسوی‌ها چشم دوخته است تا به قرارداد خود عمل کنند. مصر درصدد احیای پروژه‌ها و مطالعات هسته‌ای خود که پس از امضای قرارداد صلح با اسرائیل در 1979 آنها را کنار گذاشته بود، برآمده و سودان هم اعلام کرده است که برای رفع کمبود برق خود، می‌خواهد نیروگاه برق هسته‌ای بخرد. نیروگاه بوشهر، نخستین گام در راه خاورمیانه هسته‌ای غیرنظامی است.
منبع: / روزنامه / اطلاعات ۱۳۸۹/۶/۴
نویسنده : سید محی الدین ساجدی
نظر شما