روزنامه شرق، یکشنبه ۱۴ دی ۱۳۸۲ - ۱۱ ذیقعده ۱۴۲۴ - ۴ ژانویه ۲۰۰۴

ترجمه آزاده افتخاری: شاید زمانی که دی تایلنسون، مهندس کامپیوتر، اولین پیام الکترونیکی (email) جهان را در سال ۱۹۷۱ برای خودش فرستاد، نمی دانست که این اختراع چه تحول عظیمی در دنیای ارتباطات به وجود خواهد آورد.

در حال حاضر و پس از ۳۰ سال، پیام الکترونیکی به یک متد کارآمد در عرصه ارتباطات و به خصوص روابط تجاری تبدیل شده است.با وجود اینکه پیام های الکترونیکی با خصوصیات بارز خود از جمله سرعت بالا، کار آمد و ثمربخشی، نحوه ارتباطات ما را متحول ساخته اند، ولی در یک نظرسنجی به عمل آمده از بیش از هزار کاربر اینترنت مشخص شد، این پیام ها عامل مهمی در افزایش فشارهای عصبی هستند.در این نظرسنجی که توسط انجمن روانشناسان استرالیا انجام شده است، مشخص شد حدود ۷۰ درصد کاربران اینترنت که از پیام های الکترونیکی استفاده می کنند، از تعداد زیاد پیام های دریافتی و سرعت پاسخگویی به آنها، دچار فشار عصبی می شوند.دکتر آماندا گردن (یک محقق) در حالی که از این نتیجه شگفت زده نیست، می  گوید: «افرادی که از آنها نظرسنجی به عمل آمده اظهار می کنند روزانه باید به حدود ۲۰ تا ۵۰ پیام الکترونیکی دریافتی پاسخ دهند.به نظر می رسد که پیام های الکترونیکی یک محیط مجازی برای بیان خواسته ها، عواطف و ... به جود آورده اند. من فکر می کنم که اگر شما در مقابل یک شخص قرار بگیرید، نمی توانید خواست هایتان را به سرعت و یکی پس از دیگری مطرح کنید. ولی در پیام الکترونیکی کافی است درخواست هایتان را در قالب چند جمله تایپ کنید و بدون نگاه کردن به چهره شخص مورد نظر آن را بفرستید. البته در اینجا یک اشکال وجود دارد و آن این است که شخص مورد نظر نمی تواند قضاوت درستی در مورد لحن پیام شما و شرایط داشته باشد.»جولیت بودک، رئیس گروه استراتژی های زندگی با دیدگاه ها ی خانم گردن موافق است و می گوید: «شاید وقتی که پیامی را می فرستیم بیش از حد توقع داریم.»بودک می گوید: «من فکر می کنم که ما به اندازه کافی به محتوای پیام ها اهمیت نمی دهیم و اینکه با فرستادن آنها درحقیقت برای دیگران مشغله ای ایجادکرده  ایم. ما فقط سریعاً آنها را می فرستیم.وقتی که پیامی را برای کسی می فرستیم توقع داریم که او آن لاین باشد و اگر نباشد دوست داریم هر چه سریع تر به پیام ما پاسخ بگوید و اگر این کار را نکند گمان می   کنیم پیام را دریافت نکرده و بار دیگر این کار را تکرار می کنیم.ما واقعاً قیمت حجم کارها را بالا می بریم. به خصوص اگر فرستادن پیام را در اواخر شب یا تعطیلات انجام بدهیم.خانم بودک می گوید مردم باید از خود سئوال کنند که آیا واقعاً فرستادن پیام الکترونیکی ضروری است و آیا فرستادن این پیام ها می تواند به اندازه گفت وگوی رودررو اثر بخش باشد.با وجود فشارهای عصبی که پیام های الکترونیکی به وجود می آورند، خانم بودک اعتقاد دارد که باید فواید این پیام ها را نیز یادآوری کرد.بودک می گوید: «از سوی دیگر پیام های الکترونیکی ارتباطات را سریع تر و راحت تر پیش می برند و این موضوع ارتباط جهانی را برای ما سریع تر و آسان تر می کند. به عنوان مثال برای فرستادن یک نامه چند روز یا حداقل یک روز زمان لازم است. در حالی که برای فرستادن پیام الکترونیکی کافی است چند دکمه را فشار دهید.ولی مشکل در تعداد زیاد پیام های دریافتی است که حجم کار را بالا می برند. «دکتر گردن می گوید: «باید راهی برای محدودیت پیام های دریافتی پیش بینی کرد. آن گاه کاربران می توانند راحت تر پیام های رسیده را بررسی کنند.»

ما باید قبول کنیم که پیام الکترونیکی یک نقش کلیدی در ارتباطات ایفا می کند و با آن به جای دشمن همانند یک دوست رفتار کنیم و به این صورت از فشارهای عصبی بکاهیم.

منبع: ABC