روزنامه شرق، چهارشنبه ۱۷ دی ۱۳۸۲ - ۱۴ ذیقعده ۱۴۲۴ - ۷ ژانویه ۲۰۰۴

علی اکبر سعیدی کیا:

در همه مسلک ها و ادیان بزرگ برای درک پدیده های اطراف زندگی انسان، تفکر، تعقل و خردورزی از جمله مهم ترین خصلت ها و ویژگی های انسان برشمرده شده است. این شاخص ها وقتی در جامعه گسترش یابد و جامعه به تفکر و تعقل و خردورزی جمعی نایل شود، آن گاه نیروی انسان ها در شکل گیری  رفتار اجتماعی و زندگی فردی تاثیری شگرف به جای می گذارد.

اگر جامعه براساس آموزه های دینی، برای زندگی دنیایی خود نیز برنامه ریزی و تلاش کند یا براساس دسترسی به این اصل، محور زندگی خود و فرزندان و آیندگان را شکل دهد می تواند به جنبه های مادی آنچه که ادیان آموخته اند، دست یابد.

خوب زندگی کردن به دانش نیاز دارد، دانشی گسترده و متکی به یک اصل و آن اصل پایداری است، پایداری اعتقاد به خوب زندگی کردن، در انسان ها احترام، سپاس و جنبه های دیگری از زندگی طبیعت و پدیده های اطراف به وجود می آورد.

در خبر ها آمده بودکه درکشور زلزله خیز ژاپن، در شهری زلزله ای با قدرت ۸ ریشتر فقط یک کشته بر جای نهاده است. این موضوع را می توان به صورت یک تیتر یک روزه در روزنامه ها دید و از آن گذشت. از سوی دیگر می توان به آن فکر کرد و به گستره ریشه های این واقعه دقت بیشتری نمود. قهر طبیعت، نیرو های غیرقابل کنترل انسان و وقایعی که از حوزه  اراده انسان خارج است، پدیده هایی هستند که وجود دارند و انسان قرن ها و هزاران سال است که با آنها مواجه است.زندگی کردن، خوب زندگی کردن و احترام به طبیعت، با انکار و تسلیم و با حالات دیگر غیراصولی امکان پذیر نمی شود. اگر چه بسیاری از حکایات،  روایات و نظریه ها، تسلیم در مقابل این پدیده ها را توجیه می کنند، ولی این موضوع در تفکر ناب متکی بر بهروزی انسان ها که پیام نهایی رهبران بشردوست و در راس آنها پیامبران است، جایی ندارد. اگر چه آنها از این پدیده ها یاد می کنند و حتی آنها را ابزارهای مجازات خداوند برمی شمارند، ولی آیا تسلیم به آنها را تجویز کرده  اند؟!

آنها پیام حضرت حق را در بازگویی این وقایع برای پندگیری، تفکر، تعقل و خردورزی دنبال کرده  اند.

آیا تفکر و تعقل و خردورزی، در دنیای امروز به برنامه ریزی، عاقبت اندیشی برای نسل های آتی، سازگاری آگاهانه با طبیعت وحفظ نسل هایی که آنها را به وجود آورده ایم نمی انجامد؟

حامل ایجاد خرد جمعی و برنامه ریزی و پایداری برای آن، دانش فنی زندگی را به وجود می آورد. این واژه یعنی Livingknow-How برای جوامعی که بهروزی انسان ها را در حوزه تدبیر انسانی و امکانات و توانایی هایی که آگاهانه از طبیعت برگرفته است، قرار می دهند، به عنوان منشور زندگی انتخاب شده است.

چگونگی دستیابی به آگاهی برای کاهش خسارات پدیده های غیرمنتظره طبیعی، فرایندی آگاهانه و متکی به دانش است. دانش انسان به آگاهی و آموزش و به کارگیری فنون بسیار ساده شروع و به استفاده از فناوری های پیچیده منتهی می شود.

دستیابی به فناوری پیچیده در یک فرآیند خلاقانه است که جوانب خلیفه اللهی انسان را در زندگی روی کره خاکی به همراه خواهد داشت.