جلیل شهناز ، اصغر بهاری ، عبدالوهاب شهیدی ، فرامرز پایور و حسین تهرانی

جلیل شهناز، موسیقی‌دان و نوازندهٔ تار اهل اصفهان بود. وی یکی از تأثیرگذارترین نوازندگان تار در تاریخ موسیقی ایران است و سبک نوازندگی وی به عنوان سبک شهنازی شناخته می‌شود.
جلیل شهناز در ۲۲ مه ۱۹۲۱ در اصفهان به دنیا آمد. پدر وی، حسین شهناز، نیز نوازندهٔ تار بود و جلیل از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد. وی آموزش تار را نزد عبدالحسین شهنازی، استاد برجستهٔ تار آغاز کرد و در جوانی با حسن کسائی، نوازندهٔ سرشناس نی، آشنا شد.
جلیل شهناز در سال ۱۳۳۲ به تهران آمد و به عنوان نوازندهٔ تار در رادیو ایران مشغول به کار شد. وی در این دوره با بسیاری از خوانندگان مطرح ایرانی همکاری کرد، از جمله محمدرضا شجریان، ایرج، عبدالحسین مختاباد، حسام الدین سراج، و غیره.
جلیل شهناز در طول دوران فعالیت هنری خود، آثار متعددی را در زمینهٔ موسیقی سنتی ایران منتشر کرد. وی همچنین به برگزاری کنسرت‌های متعددی در داخل و خارج از ایران پرداخت.
جلیل شهناز در ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ در سن ۹۲ سالگی در تهران درگذشت. وی به عنوان یکی از بزرگترین نوازندگان تار در تاریخ موسیقی ایران شناخته می‌شود و آثار وی همواره مورد توجه علاقه‌مندان به موسیقی سنتی ایران قرار دارد.
برخی از ویژگی‌های بارز سبک نوازندگی جلیل شهناز عبارتند از:

استفادهٔ خلاقانه از تکنیک‌های مختلف تار نوازی، مانند تکنیک‌های ضربی، می‌دان، و زخمه
بیان احساسی و شورانگیز موسیقی
توانایی ایجاد فضایی رمانتیک و عاشقانه در بداهه‌نوازی

جلیل شهناز تأثیر عمیقی بر نسل‌های بعدی نوازندگان تار داشته است. سبک نوازندگی وی به عنوان یک مرجع مهم در آموزش تار نوازی شناخته می‌شود.

علی اصغر بهاری نوازنده کمانچه ایرانی بود. وی در سال ۱۲۸۴ در تهران متولد شد و از خانواده ای اهل موسیقی بود. پدربزرگش میرزا علی خان و سه دایی او رضاخان، اکبرخان و حسن خان، همه نوازندگان کمانچه بودند. بهاری از سن ۱۳ سالگی نزد پدربزرگش و دایی هایش نواختن کمانچه را آموخت.
بهاری پس از مدتی به مشهد رفت و در آنجا به تدریس کمانچه پرداخت. در سال ۱۳۳۲ به تهران بازگشت و به همکاری با رادیو ایران پرداخت. وی در رادیو با هنرمندانی چون تاج اصفهانی، غلامحسین بنان، و فرامرز پایور همکاری داشت.
بهاری در دهه ۱۳۶۰ میلادی با گروه اساتید موسیقی ایران به اجرای کنسرت در سراسر جهان پرداخت. وی همچنین در چندین آلبوم موسیقی ایرانی به عنوان نوازنده کمانچه حضور داشت.
بهاری در سال ۱۳۷۴ در تهران درگذشت. وی یکی از مهمترین نوازندگان کمانچه در تاریخ موسیقی ایران است.
بهاری به دلیل تکنیک نواختن کمانچه، حس ملودیک و بداهه نوازی خود شهرت داشت. وی همچنین به حفظ و احیای موسیقی سنتی ایران کمک کرد.