زندگی‌نامه
در سال 1333 در سنندج به دنیا آمد. خانواده مادری و پدری‌اش هر دو در زمینه هنر و موسیقی فعال بودند و او را هدایت می‌کردند. همین باعث شد در دوازده سالگی خواننده فرهنگ و هنر سنندج به سرپرستی حسن کامکار شود و تا پانزده سالگی ادامه دهد. در همان سن، یعنی پانزده سالگی، نوازندگی سنتور را آغاز کرد.

سال 1352 وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در کلاس درس اساتیدی همچون نورعلی‌خان برومند، داریوش صفوت، احمد پژمان، علیرضا مشایخی، و … آموزش دید. محمد جلیل عندلیبی در سال ۱۳۵۴ در دانشکده هنرهای زیبا علاوه بر ساز تخصصی سنتور و ساز الزامی پیانو، فاگوت را به عنوان ساز دوم زیر نظر استاد پرژرف بلغاری فرا گرفت و این امر باعث شد عملاً به طور آکادمیک موسیقی کلاسیک غربی را تجربه کند. در سال ۱۳۵۵ دکتر داریوش فرهت از او دعوت کرد وارد مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران شود. پس از ورود به آنجا علاوه بر تدریس سنتور، گروه مولانا را تشکیل داد. گروه مولانا ادامهٔ همان ارکستر فوق برنامه دانشگاه تهران بود.

جلیل عندلیبی در سال ۱۳۵۶ برای اولین بار ساز عرفانی دف را به مجموعه ارکستر ایرانی اضافه کرد که تلفیق آن با این ارکستر تحرک و سرزند‌گی خاصی به موسیقی ایرانی بخشید.

استاد عندلیبی با خوانندگان شناخته‌شده ایران مانند محمدرضا شجریان، شهرام ناظری و علیرضا افتخاری همکاری داشته است. او کنسرت‌های زیادی در سرتاسر دنیا با گروه مولانا به سرپرستی و آهنگسازی خودش اجرا کرده و برای معرفی و شناسایی موسیقی سنتی در تمام دنیا تلاش کرده‌ است. آلبوم‌های موسیقی بی‌شماری را آهنگسازی و منتشر کرده و در زمینه موسیقی کُردی نیز فعالیت داشته است.

از جمله آثاری که او منتشر کرده اثر کردی و عرفانی «هی گل» در سال ۱۳۶۵ با صدای بهروز توکلی، «از دست عشق» عزیز شاهرخی، «دوری» حسینی شریفی و«صدای تازه» با صدای سالار عندلیبی ‌است. همچنین در زمینه موسیقی عرفانی کردستان می‌توان به آثاری چون «با قدسیان ۱-۲-۳» با صدای پیام عزیزی و حسام لرنژاد، «با قدسیان ۴» با صدای جمیل خالدی، «تُنگ شکر» با صدای احمد کامیار و آلبوم موسیقی «صدای بی‌صدایی» با صدای رسول شریفی اشاره کرد.

استاد جلیل عندلیبی مدرک درجه یک هنری دارد و از سال 1393 عضو مؤسسه هنرمندان پیشکسوت است.

منبع: موسسه هنرمندان پیشکسوت