در هزاره سوم، فن‌آوری اطلاعات به عنوان عمده‌ترین محور تحول و توسعه در جهان منظور شده و دستاوردهای ناشی از آن نیز آنچنان با زندگی مردم عجین گردیده است که بی‌توجهی به آن، اختلالی عظیم در جامعه و رفاه و آسایش مردم بوجود می‌آورد.
انجام بسیاری از کارهای روزمره بانکی با استفاده از اینترنت و شبکه‌های ارتباطی در منزل و خانه‌ها، آموزش الکترونیکی و مجازی و عدم نیاز به حضور در کلاسهای درس، توسعه و ترویج تجارت الکترونیکی همگی به عنوان بخشی از نتایج و دستاوردهای فن‌آوری اطلاعات قلمداد می‌شوند، هرچند , به عقیده بسیاری از دست‌اندرکاران این عوامل هنوز در مراحل اولیه رشد و تکاملند اما در همین حال نیز تأثیر شگرف خود را بر رفاه و آسایش زندگی انسانی نشان داده‌اند.
در حالت کلان و کلی از نظر یکپارچه‌سازی ارائه خدمات الکترونیکی می‌توان به تأسیس شهرهای نمونه الکترونیکی و اینترنتی در هر کشوری نیز اشاره نمود که می‌تواند زمینه حضور تدریجی، منطقی، علمی و اقتصادی این پدیده ارزشمند را با هدف ایجاد رفاه برای عامه مردم فراهم نماید.
در حال حاضر این فن آوری اطلاعات ,معیار سنجش توان علمی و قدرت کشورها برای تولید، توزیع و استفاده از دانش محسوب می‌گردد.
بروز هر پدیده در زندگی انسانی تأثیرات خاص(مثبت یا منفی) را به همراه خواهد داشت و البته فن‌آوری اطلاعات نیز از این مقوله مستثنی نخواهد بود.
بررسیهای کارشناسی و اقدامات صورت گرفته پیرامون فن‌آوری اطلاعات در جهان نشان داده است که به دلیل پیچیدگی افکار و فرهنگ اجتماعی, تقابل و ارتباط فرهنگ‌های کلان و خرد جوامع با یکدیگر و نیز وجود تمایز و تفاوت بین آنها، تلاش پراکنده در زمینه توسعه خدمات مبتنی بر فن‌آوری اطلاعات عموماً موفق نبوده و از کیفیت و مطلوبیت مناسبی برخوردار نیست.
به همین دلیل اغلب کشورهای پیشرفته توسعه فن‌آوری اطلاعات و عمومیت بخشیدن به استفاده از آن توسط مردم را به منظور توسعه و رفاه اجتماعی و ایجاد تسهیلات از نظر دسترسی به کلیه امکانات اجتماعی از طریق سیستمهای یکپارچه در قالب شهرهای الکترونیکی دنبال می‌کنند.
به عنوان مثال در سنگاپور دولت در نظر دارد تا با فرهنگ‌سازی مناسب یک زندگی الکترونیکی را طراحی و به مردم ارائه نماید.
آنها آموزش الکترونیکی، تفریحات الکترونیکی، ارتباطات الکترونیکی و تراکنش‌های ( انتقال وجوه و اسناد مالی) الکترونیکی را چهار جزء , برای زندگی الکترونیکی در شهرهای الکترونیکی در نظر گرفته‌اند و به منظور جلوگیری از تأثیرات نامطلوب این فن‌آوری در سطح کشوری و منطقه‌ای تدابیر امنیتی، آموزشی و تربیتی خاص را پیش گرفته‌اند که بر ساختار فرهنگی آنها متکی است.
در جمهوری اسلامی ایران نیز توسعه فن‌آوری اطلاعات به منظور شناسایی، انتقال، جذب، بومی سازی و همگامی و همراستایی با جهان دانش مورد توجه مردم و مسئولین قرار گرفته است.
بدین ترتیب روند کاربری آن سریع، چشمگیر و وسیع خواهد شد و نتایج حاصل از آن در زندگی روزمره و عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی سودمندتر خواهد بود.
در این زمینه اجرای پروژه‌های ملی‌تجارت الکترونیکی، بانکداری الکترونیکی، تهیه و اجرای قوانین و موازین حقوقی مرتبط با آن می‌تواند بستر مناسبی را برای توسعه اقتصاد نوین و ایجاد فرهنگ مناسب ایجاد نماید و فاصله دیجیتالی ایران را با کشورهای توسعه یافته در این بخش کاهش دهد.
به طور مثال آموزش الکترونیکی این توان را خواهد داشت که زمینه‌های لازم را جهت توسعه کمی و کیفی آموزشهای عمومی و تخصصی ایجاد نماید و فرصت مناسبی را جهت استفاده از تجربیات جهانی در کشور برای همه آحاد مردم بدون محدودیت زمانی در همه اوقات شبانه‌روز و ایام هفته فراهم نماید.
در موارد فوق نقش وزارت اقتصاد و دارایی، وزارت بازرگانی، وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم تحقیقات و فناوری در تطبیق مسئولیتهای جدید و نقش وزارت پست و تلگراف و تلفن نسبت به ایجاد بستر ارتباطی مناسب و پرسرعت شبکه‌های داخلی و اتصال به شبکه‌های جهانی اینترنت و تهیه نرم‌افزارهای لازم، همراه با خدمات رایگان و ارزان قیمت و قابل رقابت با جهان از طریق سازمانهایی مانند شهرداریها بسیار مهم می‌باشد.
سایر وزارتخانه‌ها و نیز شرکت‌های کوچک و بزرگ دولتی و خصوصی می‌توانند در راستای وظایف و اهداف انتفاعی و غیر انتفاعی خود در توسعه فعالیت‌های مرتبط با فن‌آوری اطلاعات, تشریک مساعی نمایند.
پی آمد چنین هماهنگی و یکپارچگی در بدیهی‌ترین حالت، ایجاد یک دولت الکترونیکی خواهد بود که وزارت کشور با استفاده از آن می‌تواند در سطح کلان، مدیریت دقیق تری را برروند امور کشور از نظر اجرایی و امنیتی اعمال نماید و در مقیاس‌کوچکتر از طریق شهرداریهای الکترونیکی خدمات بهتری را به شهروندان عرضه کند و رضایت خاطر آنان را جلب نماید.
هر کشور متناسب با موقعیتهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود اهداف خاصی را در رابطه با توسعه فن‌آوری اطلاعات مدنظر قرار می‌دهد.
بر این اساس همه کشورهای جهان الزاماً دارای اهداف مشابهی نیستند و ممکن است در برخی زمینه‌ها با یکدیگر متفاوت باشند، اما در مجموع اهداف مشترک فراوانی را در بین آنها می‌توان یافت.
توسعه اقتصاد پایدار و قابل رقابت، ترفند مدیریت شهری، اجرای طرح جامع شهر، بهبود بخشیدن به کیفیت خدمات و بالابردن استانداردهای زندگی شهروندان همراه با حفظ هویت فرهنگی، افزایش نرخ حضور شهروندان در تصمیم‌گیری‌ها، آماده کردن شهروندان برای زندگی در جامعه دانش محور، ارائه خدمات شهرداریها و سایر سازمانها بدون تعطیلی و در همه اوقات شبانه روز بدون محدودیت مکانی بخشی از اهداف توسعه فن‌آوری اطلاعات محسوب می‌گردد.
همچنین توسعه امکانات خدماتی، فرهنگی، آموزشی، تجاری، فنی و تخصصی به صورت یکسان به همه شهروندان میتواند نمایانگر بخش دیگری از اهداف یک شهر الکترونیکی در بستر توسعه فن‌آوری اطلاعات تلقی شود.

منبع: / خبرگزاری / قسط ۱۳۸۲/۰۵/۰۸