پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1398
پدیدآور: فاطمه شهنواز 
استاد راهنما: لاله مسیحا
 استاد مشاور: اکرم پورعلی‌فرد
دانشگاه تبریز، دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی

چکیده

در این پژوهش پدیده پیچیده سوگواری و مالیخولیا و بازنمایی هایشان در روایت دو رمان پست مدرن به نام های طوطی فلوبر و محبوبه ویتگنشتاین مورد مطالعه قرار گرفته است. در روایت این دو رمان، فقدان بواسطه مرگ معمولا با فقدان اعتقاد و آرمان متقارن است. در هر دو روایت، سوگواری به نتیجه ای نمیرسد، بلکه بی پایان است و بتدریج تبدیل به حالت مالیخولیایی دائم میشود. چنین مطالعه ای در توصیف روشی برای خوانش چنین واکنش زیباشناختی به حس فقدان فراگیر در فرهنگ پست مدرن ضروری است. در این پژوهش مفهومات سایکوآنالیتیکال زیگموند فروید و جولیا کریستوا مورد استفاده قرار گرفته اند. یافته های این پژوهش، مصداق این موضوع هستند که زبان و گفتار جایگزین های ناکافی در بازنمایی فقدان هستند. بدلیل ناتوانی زبان در فراهم کردن کاتارسیس، گرایش فرد مالیخولیایی، حرکت به سوی سکوت است. اصلی ترین نتیجه گیری این پژوهش این است که اگرچه کریستوا معتقد است هنر یا ادبیات میتوانند برای فرد مالیخولیایی ارزش درمانی یا روان پالشی داشته باشند، اما در روایت بارنز و مارکسون، جایگزینی ابژه از دست رفته به روشی سمبولیک یا هنری راه حلی قابل قبول پذیرفته نمیشود.