در آداب‌نامه‌های دوره قاجار، آموزش دختران و پسران به دو بخش تقسیم می‌شد: آموزش‌های عمومی و آموزش‌های تخصصی.
آموزش‌های عمومی
آموزش‌های عمومی شامل آموزش‌های دینی، اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی بود. این آموزش‌ها برای هر دو جنس، چه پسر و چه دختر، ضروری تلقی می‌شد.
آموزش‌های دینی
آموزش‌های دینی شامل یادگیری قرآن، احکام، فقه و اصول بود. دختران و پسران از سنین کودکی باید این آموزش‌ها را فرا می‌گرفتند.
آموزش‌های اخلاقی
آموزش‌های اخلاقی شامل یادگیری ارزش‌های اخلاقی مانند درستکاری، صداقت، مهربانی، ادب و احترام بود. دختران و پسران باید در طول زندگی خود به این ارزش‌ها پایبند می‌بودند.
آموزش‌های اجتماعی
آموزش‌های اجتماعی شامل یادگیری آداب معاشرت، رفتارهای اجتماعی و مسئولیت‌های اجتماعی بود. دختران و پسران باید با رعایت آداب معاشرت و رفتارهای اجتماعی، در جامعه به خوبی زندگی می‌کردند.
آموزش‌های فرهنگی
آموزش‌های فرهنگی شامل یادگیری تاریخ، ادبیات، هنر و موسیقی بود. دختران و پسران باید با فرهنگ و تمدن ایرانی آشنا می‌شدند.
آموزش‌های تخصصی
آموزش‌های تخصصی شامل آموزش‌های مربوط به حرفه یا شغلی بود که فرد می‌خواست در آینده دنبال کند. این آموزش‌ها بیشتر برای پسران ارائه می‌شد.
آموزش دختران
آموزش دختران در دوره قاجار بیشتر در خانه توسط مادران یا معلمان خصوصی انجام می‌شد. دختران از سنین کودکی باید قرآن، احکام و فقه را می‌آموختند. همچنین باید مهارت‌های خانه‌داری مانند آشپزی، خیاطی و قالی‌بافی را فرا می‌گرفتند.
آموزش پسران
آموزش پسران در دوره قاجار در مکتب‌خانه‌ها، مدارس دینی و مدارس جدید انجام می‌شد. پسران از سنین کودکی باید قرآن، احکام و فقه را می‌آموختند. همچنین باید مهارت‌های نظامی مانند سوارکاری، تیراندازی و جنگ‌آوری را فرا می‌گرفتند.
نتیجه‌گیری
در آداب‌نامه‌های دوره قاجار، آموزش دختران و پسران اهمیت زیادی داشت. این آموزش‌ها به دختران و پسران کمک می‌کرد تا در جامعه به خوبی زندگی کنند و به یک فرد مفید برای جامعه تبدیل شوند.