لوئیس ورث، جامعه شناس آمریکایی، نظریه ای را در مورد توسعه شهری ارائه کرد که بر اساس مفهوم "تقسیم کار اجتماعی" است. وی معتقد بود که تقسیم کار اجتماعی، که در آن افراد به مشاغل مختلف تقسیم می شوند، منجر به ظهور مناطق شهری با عملکردهای متمایز می شود.
ورتخ، در کتاب خود با عنوان "شهر و جامعه" (1938)، چهار نوع منطقه شهری را شناسایی کرد:

منطقه مرکزی: این منطقه قلب اقتصادی شهر است و محل کسب و کار، خرده فروشی، و سایر فعالیت های اقتصادی است.
مناطق مسکونی کارگری: این مناطق در اطراف منطقه مرکزی قرار دارند و محل زندگی کارگران کم درآمد است.
مناطق مسکونی متوسط: این مناطق در خارج از مناطق مسکونی کارگری قرار دارند و محل زندگی کارگران با درآمد متوسط است.
مناطق مسکونی حومه: این مناطق در خارج از مناطق مسکونی متوسط قرار دارند و محل زندگی افراد با درآمد بالا است.

ورتخ معتقد بود که این مناطق شهری به طور طبیعی در نتیجه تقسیم کار اجتماعی شکل می گیرند. افراد با درآمد و شغل مشابه تمایل دارند در نزدیکی یکدیگر زندگی کنند. این امر منجر به ایجاد مناطقی با ویژگی های جمعیتی، اقتصادی و اجتماعی متمایز می شود.
نظریه ورث تأثیر قابل توجهی بر مطالعات جامعه شناسی شهری داشته است. این نظریه برای درک ساختار و عملکرد شهرها بسیار مفید است.
در اینجا برخی از نکات کلیدی نظریه ورث آورده شده است:

تقسیم کار اجتماعی منجر به ظهور مناطق شهری با عملکردهای متمایز می شود.
مناطق شهری به طور طبیعی در نتیجه تقسیم کار اجتماعی شکل می گیرند.
افراد با درآمد و شغل مشابه تمایل دارند در نزدیکی یکدیگر زندگی کنند.

این نظریه با انتقاداتی نیز مواجه شده است. برخی از منتقدان معتقدند که این نظریه بیش از حد ساده است و عوامل دیگری مانند تاریخ، فرهنگ و سیاست نیز در شکل گیری ساختار شهری نقش دارند.
با این حال، نظریه ورث همچنان یکی از نظریه های پایه ای در جامعه شناسی شهری است. این نظریه به ما کمک می کند تا ساختار و عملکرد شهرها را بهتر درک کنیم.