پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1397
پدیدآور: هومن رحیمی زند 
استاد راهنما: بهناز‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ امین زاده گوهرریزی‌‌
دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا - پژوهشکده فرهنگ و هنر

چکیده

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌عرصه همگانی شهر به عنوان مهمترین مکان جمعی در زندگی روزمره انسان، بستر اصلی رویداد های خاطره ساز شهری می باشد. این عرصه از یک طرف تاثیر گذار بر جامعه و از طرفی دیگر تاثیر پذیر از آن است. از آنجایی که رخداد های جمعی همگی در این عرصه صورت می پذیرد، می توان عرصه همگانی شهر را معیاری برای سنجش کیفیت زندگی جامعه در نظر گرفت. لذا ارتقای کیفیت کالبدی این عرصه، ارتقای کیفیت زندگی شهروندان را در پی خواهد داشت. پس به دنبال یافتن نقاط لنگرگاهی تاثیرگذار بر روی عرصه همگانی شهر و شناخت و بررسی مناسب مؤلفه های آن، می توان قدم بزرگی در بالا بردن کیفیت زندگی شهروندان برداشت. در این پژوهش زندگی جمعی در پدیده ای به نام زهدان روایی/ اجتماعی ریشه یابی شده است. این پدیده همان چیزی است که داستان ها و قصه ها از دل آن تولید می شوند و دارای چهار دسته مؤلفه می باشد؛ مؤلفه های زمانی، مؤلفه های بی زمانی، مؤلفه های معنایی و نهایتا مؤلفه های انتقالی، که زهدان روایی / اجتماعی را تشکیل می دهند. همچنین با استفاده از نظریه روایت شناسی و ترجمان آن به زبان طراحی شهری، استراتژی طراحی و توسعه عرصه همگانی شهر ترسیم شده است. فرایند استراتژی روایت؛ که می تواند یکی از فرایند های موثر بر طراحی و توسعه عرصه همگانی شهر باشد، به عنوان نتیجه اصلی این پژوهش به دست آمده است. در نهایت این استراتژی بر بستر مجموعه پلاسکو؛ ساختمانی که در حادثه آتش سوزی سال 1395 تخریب شد، امتحان شده است. نتایج حاصل از شناخت مجموعه پلاسکو، با توجه به زهدان روایی / اجتماعی این مکان، یادآوری سه دسته خاطرات را ایجاب می کند: خاطرات پیش از ساخت ساختمان پلاسکو، خاطرات ساختمان پلاسکو و نهایتا خاطرات حادثه آتش سوزی. در نهایت همانطور که در چارچوب نظری پژوهش در نظر گرفته شده بود، طراحی در جهت باز زنده سازی این خاطرات، منجر به تولید یک عرصه همگانی شده است.