ریشه یابی قرآنی دعای امام زین العابدین علیه السلام در وداع با ماه مبارک رمضان
پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1402
پدیدآور: زینب حمید حمزه حمزه
استاد راهنما: امیر جوان آراسته
دانشگاه ادیان و مذاهب، دانشکده الهیات
چکیده
دعا دارای مولفه هایی است که دعا کننده بر آن استوار است، اولین آن این است که دعا کننده کاملاً آگاه باشد که چه کسی را می خواند و دعا ثمره خود را از دست نمی دهد، زیرا گفتمان فقط به اندازه مخاطب است. و بر حسب آنچه در آن برای آن گفتار قطع شده است، پس چگونه اگر مخاطب خدای تعالی باشد و اقامه کننده گفتار مایه فصاحت و علم و تبیین باشد.یکی از دو ثقل که خداوند. حق تعالی ما را به پیروی امر فرمود و آنها همان قرآن صامت هستند، کتاب خدا که بر پیامبرش محمد (ص) نازل شده و قرآن ناطق اهل بیت علیهم السلام و الفاظ نوری است که با آنچه در آن از عبارات قرآنی آمده است به صراحت و اشارات روشن می شود و با آنچه در آن از آیات و معانی بزرگ قرآنی آمده است و دین عترت است درک حق تعالی. راه فهم قرآن کریم و به کارگیری قرآن در کلام و ادعیه آن، از آن جهت که نور بر نور می گیرد، از اهمیت بالایی برخوردار است و از آن گفتار در تبیین جایگاه و فراق چیزی عزیز دلها که ثمره والایش دارد، می باشد. یکی از بهترین ماه ها نزد خداوند، ماه نیکی ها و مغفرت ها، ماه رمضانی است که خداوند در آن قرآن را نازل کرده و مردم را به راه خیر هدایت می کند. جدایی این ماه چطوره؟ این مشکلی است که تحقیق با تحقیق ((دعای وداع با ماه رمضان)) امام سجاد (علیه السلام) مطرح می کند. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده و به این نتیجه رسیده است که دعا مشتمل بر بسیاری از ریشه های قرآنی است که به صراحت و صراحت به پاراگراف های آن اشاره شده است. مکان هایی که غیرمجاز ذکر شد این به ما نشان می دهد که ائمه معلمان قرآن، مفسران قرآن و عدالت برای قرآن هستند.
نظر شما