ایرانیان یوزپلنگ را اهلی می‌کنند و با او حرف می‌زنند
يوزپلنگ تربيت شده به انسان صدمه نمى‌زند. سواركار يكى از اين جانوران را كه چشمش را با باريكه‌اى از پارچه بسته و زنجير بر گردنش زده بر ترك اسب خود مى‌نشاند و بر سر راه جانورى كه قصد شكار كردنش را دارد به انتظار مى‌ايستد و وقتى دريافت كه نزديك رسيده است چشم و زنجير يوز را مى‌گشايد. سرش را به سوى شكار برمى‌گرداند و به طرفش مى‌جهاند.
يوز همين كه حيوانى را كه بايد به او حمله برد ديد مى‌غرّد و به سويش مى‌جهد و او را از پاى درمى‌آورد امّا اگر در مبارزه كارى از پيش نبرد پيش صاحبش بازمى‌گردد. آن وقت صاحبش به منظور دلدارى، يوزِ شرمسار را مى‌نوازد و مى‌گويد گناه از يوز نيست، شكار درست به او نشان داده نشده است،مى‌گويند جانور مفهوم اين پوزشگرى و نوازش را در مى‌يابد و اظهار رضامندى مى‌نمايد.
بن مایه:سفرنامه شاردن،جلد دوم،برگ 756"
نظر شما