زمانی که امیرکبیر در سال 1264 شمسی به صدارت رسید، با چالش بزرگ کسری بودجه سالانه یک میلیون تومانی خزانه دولت روبرو بود. برای حل این مشکل، او اقداماتی را انجام داد که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
کاهش هزینه ها:

قطع حقوق همسران شاهزادگان: امیرکبیر معتقد بود که این افراد از بیت المال به اندازه کافی ثروت دریافت می کنند و نیازی به حقوق جداگانه ندارند.
کاهش حقوق شاهزادگان: او حقوق شاهزادگان را به تناسب 20 تا 50 درصد کاهش داد.
کاهش حقوق روحانیون: امیرکبیر معتقد بود که بسیاری از روحانیون از ثروت و نفوذ زیادی برخوردارند و نیازی به دریافت حقوق از بیت المال ندارند. به همین دلیل، حقوق آنها را نیز به میزان 10 تا 20 درصد کاهش داد.
تعیین حقوق ثابت برای شاه: امیرکبیر برای اولین بار در تاریخ ایران، حقوق ثابتی برای شاه تعیین کرد. این حقوق ماهیانه 2000 تومان بود که در مقایسه با دریافتی های قبلی شاه، رقم بسیار کمتری بود.

افزایش درآمدها:

اصلاح نظام مالیاتی: امیرکبیر با اصلاح نظام مالیاتی و مبارزه با فرار مالیاتی، توانست درآمدهای دولت را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
ترویج صادرات: او با حمایت از تولید داخلی و ترویج صادرات، به رونق اقتصادی کشور کمک کرد و از این طریق، درآمدهای دولت را افزایش داد.

اقدامات امیرکبیر در جبران کسری بودجه، با وجود مخالفت های بسیاری که از سوی شاهزادگان، روحانیون و درباریان صورت می گرفت، در نهایت با موفقیت همراه شد. به طوری که در عرض چند سال، نه تنها کسری بودجه جبران شد، بلکه خزانه دولت نیز به ثروتی قابل توجه دست یافت.