روزنامه همشهری، دوشنبه 5 شهریور ,1375 26 آگوست ,1996 سال چهارم , شماره 1052

پرسش: آیا اراده بیمار به فائق آمدن بر بیماری و در مورد بیماریهای صعب العلاج به زنده ماندن, در امر درمان تاثیر دارد
دکتر روزنفلد: صددرصد. میان گرایش روانی یک فرد( Attitude تکرار می کنم Attitude ) و درمان بیماری او رابطه مستقیم وجوددارد. اگر فرد گرایش منفی داشته باشد و ناامیدی و یاس از درمان بر او چیره شود زمان طولانی تری لازم است تا معالجه شود وبالعکس. تاریخ پزشکی نشان می دهدکه بیماران صعب العلاج با گرایش مثبت و اراده قوی بر بیماری فائق آمده اند. یک بیمار باید واژه غیرممکن را از فرهنگ خود بیرون اندازد. یک فرد تا آخرین لحظه نباید احساس شکست خوردگی کند, افسرده شود و عقب بنشیند. در دانشکده های پزشکی به دانشجویان توصیه اکید می شود که اراده بیمار را به زنده ماندن و سرکوب کردن بیماری تقویت کنند. گرایش منقی درمان را دشوار و خوشی را از فرد سلب می کند.
یک بیمار سرطانی نباید این بیماری را مترادف با صدور حکم اعدام خود تلقی کند و برای مردن دقیقه شماری کند. با این طرزفکرباید مبارزه شود. بیماربه موازات درمان باید به زندگانی و کار عادی خود هم ادامه دهد تامغلوب بیماری نشود. احساس منفی داشتن و خود را یک قربانی بدون کمک تلقی کردن در موارد بسیاری هرگونه درمان را نقش برآب می کند و. . . .